Inloggen
voeg je column toe

Columns

Zelfreflectie

‘Er groeien alweer haartjes onder mijn wenkbrauwen.’ , merk ik gefrustreerd op. Het beeld in de spiegel bevalt me niet. Ik zie vermoeidheid, achterstallig onderhoud aan haar en wenkbrauwen. Het moedervlekje onder mijn lip moet ik echt eens laten weghalen en liegen dat ik onder de veertig ben kan echt niet meer. Aan mijn leeftijd kan ik niets doen, maar aan de rest wel. Als ik tijd heb.

Drukte lijkt het thema van mijn leven. Kinderen, een man, groot huis, grote tuin, huisdieren, werk, vrijwilligerswerk, schrijven, koken, lezen, muziek luisteren, films, musea en een opleiding. Waarom ook alweer die opleiding? Eigenlijk weet ik dat wel. Ik ben nieuwsgierig, leergierig en beheers mijn eigen vak. Het is tijd voor wat uitdaging in het werk. De werkplek, de werkgevers, de collega’s en de omgeving bevallen goed, ik wil er niet weg. De mogelijkheid om uitdaging te vinden in een andere baan op deze plek grijp ik met beide handen aan. Vandaar een opleiding.

De eerste lesdagen zijn goed bevallen. Wat een feest, de kleine klas van negen mensen blijkt te bestaan uit een zeer gevarieerd gezelschap. We zijn allemaal vrouwen en waanzinnig gemotiveerd om er een succes van te maken, verder zijn de verschillen groot. Jong en iets ouder; de één betaalt het zelf, de ander krijgt de opleiding van de baas; jarenlange ervaring in de huisartsenpraktijk en nog maar net twee jaar gediplomeerd. Het eerste huiswerk valt mee; veel leeswerk, wat opdrachten. Goed te doen…

…tot nu toe. Ik worstel met een verslag over de bijeenkomst van een paar dagen geleden. Wat er is gebeurd en is besproken tijdens de bijeenkomst valt wel makkelijk te beschrijven. Tijdens de bijeenkomst heb ik goed opgelet, ben ik meer te weten gekomen over mijn klasgenoten en heb ze beter leren kennen. Daar kan ik wel wat over schrijven. Maar dat is helemaal niet de bedoeling. Zelfreflectie, daar gaat het om. Wat was je eigen bijdrage, hoe reageerde je op anderen, hoe reageerden zij op jou, wat heb je ervan geleerd en wat ga je ermee doen? Dat is wat er in het verslag moet komen.

‘Wat heb ik er van geleerd? Ken ik mezelf goed genoeg om daar wat over te zeggen?’, vraag ik me hardop af terwijl ik in de spiegel kijk. Ik krijg geen antwoord en dat bevalt me niet. Inmiddels is het bad vol en de spiegel beslagen, uiterlijkheden zijn niet meer zichtbaar. Wat blijft er dan nog over?

Aan wat anderen van mij willen zien kan ik niets doen, maar aan wat ik zelf wil zien wel. Als ik de tijd neem.

Ik laat me in het warme water zakken en ontspan. Ogen dicht en reflecteren maar!

www.evataal.wordpress.nl

Schrijver: ellis van atten
Inzender: @EVATAALzaandam, 4 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: werk

3.7 met 3 stemmen 236



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)