Niet allemaal rozegeur en maneschijn
Ik zat behaaglijk in mijn rookstoel de krant te lezen. Vrolijk werd ik niet van het nieuws, steeds weer oorlog en aanslagen en kinderen die sterven van de honger. Ook in ons land veel armoede en de kapitalistische bovenklasse neemt het er goed van. Voor de ouderen zijn geen zorginstellingen meer, je mag thuis vereenzamen. Onze regering had liever het eigen risico verhoogd naar vijfhonderd euro, maar zag er toch maar af.
Om toch geld binnen te krijgen worden de premies en de huren verhoogd. De bourgeois is weer bezig met hulp van ander partijen de gewone bevolking te onderdrukken. Wat is er toch aan de hand in de wereld. Dat heeft de Schepper toch zo niet bedoeld, al die ellende op onze aardbol. Je merkt het aan de mensen op straat. Ze lachen niet. Vanmorgen in de bus ook, allemaal strakke gezichten. Hun lachspieren werken niet meer.
Ik hoop bij de volgende verkiezingen, dat de bourgeois wordt weg gestemd. Zelf ga ik voortaan iedereen op straat vriendelijk aankijken met een grote glimlach om mijn mond. Ik deed dat vanmorgen ook al en het resultaat was, dat ze mij ook stralend aan keken.
Maar ik had ook pech, want een kerel keek mij agressief en zei, pleur op.
Meestal heb ik een sacherijnig smoelwerk en kan er geen lachje af, maar nu ben ik een en al lach en vriendelijkheid en ga ik positief denken en genieten van het moment. Ik lees nu de verhalen van Tom Poes en heer Bommel en daar geniet ik van.
Geplaatst in de categorie: actualiteit