U.P.G.
Het is weer de tijd vlak voor de verkiezingen. Een niet meer weg te denken onderdeel in deze periode is het politiek debat tussen de lijsttrekkers van de grootste partijen op de TV, soms wel meer dan één in een kort tijdsbestek. De potentiële kiezer wordt dan geacht zich een mening over de standpunten van de lijsttrekkers te vormen. De laatstgenoemden doen dan een uiterste poging om zich als beste in het debat te profileren en daarmee de opinie van de kiezer te beïnvloeden, hun sympathie te verwerven of desnoods ervoor te zorgen dat twijfelaars hun partij zullen kiezen. Daarbij wordt door vrijwel iedere lijstrekker elke mogelijke optie uit hun trukendoos benut. Het welslagen daarvan is onder meer afhankelijk van de met verve en soms ook pure bluf gehanteerde argumentatie, waaraan je tevens de kwaliteit van hun spindoctor kunt aflezen. Hun adviezen en scholing zijn niet nieuw maar berusten wél op een goede psychologische bestudering van interactie tussen mensen die elkaar met argumenten trachten te overtuigen van elkaars gelijk.
Eigenlijk is er niets nieuws onder de zon. In de jaren zeventig van de vorige eeuw hoorde ik van mijn dochter, die toen de brugklas bezocht, dat daar veel werd gebluft met schimmige feiten, waardoor een medescholier even de wind uit de zeilen werd genomen. Zij gebruikten voor deze tactiek de term: U.P.G., hetgeen, bij navraag, tijdens die hype op hun school “Uit Positie Geluld” betekende. – Een ander voorbeeld wordt vooral in de medische sector op het psychologische werkterrein toegepast. Daarbij wordt ingespeeld op associaties, die een bepaald woord of begrip in de persoon oproept. Ik heb het zelf ervaren tijdens een test om een mogelijk begin van de ziekte Alzheimer te kunnen opsporen. Terloops werd ik verzocht de woorden: appel, tafel en sleutel te willen onthouden. ‘Eitje’ dacht ik, maar na ongeveer een uur ging ik toch totaal de mist in. Ik wist alleen nog de appel; ik noemde als tweede (schijnbaar logische woord) peer en het derde woord was uit mijn geheugen verdwenen. Ik was, helemaal in rust, verbluft. Blijkbaar zijn er nog veel meer zaken, die de hersenen op een dwaalspoor kunnen brengen en dat zeer zeker in een debat.
Stelt u zich nu eens voor, hoe de toepassingen van de in mijn tweede alinea beschreven feiten in een andere context en in een fel en onder hoge spanning gevoerd debat zouden kunnen uitpakken. Desastreus en tenenkrommend; het laatste is meestal toch al het geval, maar dat ligt aan de manier en met welke instelling je ernaar luistert. U en ik, de souterrain- en desnoods ook nog de bel-etage bewoners van zo’n politiek appartementen/flatgebouw zouden een debat niet kunnen doorstaan, uitzonderingen daargelaten. Henk Krol, lijsttrekker van de Ouderenpartij en dus al een ‘etagebewoner’, belandde in een vorig debat door juist dat soort discussietechnieken in een lastig parket. Zoals ik het dus als leek en zonder veel politieke kennis ervaar, willen alle partijen uiteindelijk zoveel winst boeken, dat zij uiteindelijk bovenin het met pluche beklede deel van het Penthouse terechtkomen. Al is het maar voor een korte periode; sta je daarna weer buiten dan ben je toch binnen.
Nu wilde ik met deze column geenszins de dames en heren politici als simpele lieden of karikaturen wegzetten. Zij zijn, bijna zonder uitzondering, goed opgeleid en hebben, al voor zij politiek actief werden, in de maatschappij hun sporen verdiend. Velen van hen kunnen in een debat trefzeker analyseren, zijn goed van de tongriem gesneden en als hen het vuur te na aan de schenen wordt gelegd bijna geslepen, ongrijpbaar en aalglad. Wat wél mijn intentie was, om het bij het schrijven van deze column te doen zonder hoogdravende woorden en moeilijke begrippen. Hopelijk is het bovenstaande nu weer niet te simpel van opzet of getuigt het geheel van te weinig kennis en inzicht in deze materie. In dat geval zou ook ik gemakkelijk door de lezers U.P.G. zijn.
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: politiek
Verkiezingsdebatten
180
Geef je reactie op deze inzending: