Jessias
En ineens zag ik het. Er was al langer iets wat me niet beviel in die 'Springsteen like' opgerolde mouwen en het spektakel dat Jesse Klaver om zich heen gecreëerd heeft.
Opkomen als een dance DJ, artiesten, volgelingen en een zaal vol dampende adoratie.
Oppassen zegt dan het alarmbelletje, massa's, persoonsverheerlijking, kijk naar de boodschap niet naar de boodschapper.
Want die boodschap van de Jessias is gevuld met lachgas, een opgevoerd
programma met torenhoge illusies en diepe valkuilen. Hij heeft de gunfactor van zijn jeugd en een dynamiek die aanslaat bij een hoogopgeleide generatie die geen dreiging, armoede of tegenslag gekend heeft.
Het is alweer een programma dat de blik naar binnen richt terwijl de wereld smeult.
Geen extra geld voor defensie, terwijl de expansiezucht vanuit Rusland manifest is en de Amerikanen hun steun aan de NAVO terecht afhankelijk maken van het voldoen aan de afgesproken norm. Milieu-doelstellingen die onhaalbaar zijn, grenzen ongelimiteerd open voor vluchtelingen, 50.000 (!) extra banen in de zorg en het onderwijs.
Yes we can! Jesse Klaver belooft gouden bergen, zet het land op z'n kop en het liefst morgen al.
Er zit ook een soort surplus aan eigengereidheid en religieus aandoend fanatisme bij, er wordt een 'beweging' van Bieliebers gestart, verwachtingen worden opgeklopt, vergezichten geopend. Een mythe die nu in de laatste dagen voor 15 maart massa's, vooral jonge, kiezers mobiliseert. Ik snap het idealisme en de euforie, de beuk erin, verandering moet, maar een dwaallicht kan je naar plekken leiden waar boze monsters wonen.
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Mensen weten niet meer wat integriteit is.
Ze verwarren het met emotie.
Jesse weet niet eens dat wat hij denkt en voelt een illusie die hem met de paplepel is ingegoten.
Al zijn aanhangers zijn hersenloze slaapzakken.
Maar overigens heel sympathieke en meevoelende altruïsten, levend in een parallel universum van zichzelf in hun warme modderbad rondwentelende biggetjes..
Knap gedaan.