Inloggen
voeg je column toe

Columns

Multiculti

Multiculti kan!

Werder Bremen had gewonnen en een van de doelpuntenmakers, ene Junuzovic, werd na afloop van de wedstrijd geïnterviewd. Je had iemand uit het voormalig Joegoslavië verwacht, maar je wordt verrast door het geluid van Alpenwei-Duits. De brave borst blijkt Oostenrijker.
Duidelijk blij met de behaalde winst roemde hij de prestatie van dit multiculti-team waarvan hij deel uitmaakte. Bij controle via internet zag ik inderdaad een 14-tal nationaliteiten onder de diverse profspelers.
Als binnen zo’n groep profvoetballers, waar de ego’s dikwijls onoverzichtelijk groot zijn, een team met saamhorigheid gesmeed kan worden, moet er dan nader onderzoek gedaan worden naar het “hoe”? Valt er voor politici, welzijnswerkers, vrijwilligers en professionals bij Vluchtelingenwerk Nederland en anderen die zich beroepshalve met integratie bezighouden iets te leren? Het zou mij weinig verbazen, maar ik kan mij ook zonder mij in de catacomben van het Weserstadion te begeven, wel een voorstelling maken welke factoren een rol spelen. Ik durf het zelfs te beperken tot één factor: gemeenschappelijk belang. Zowel onze maatschappij als de nieuwkomers in onze maatschappij zijn erbij gebaat als integratie uiteindelijk toch een succes wordt. Onze taal beheersen maakt voor boodschappen doen niet zo gek veel uit. Welke handen, welke producten uit het schap halen, in een winkelwagentje deponeren en bij de kassa afrekenen, zal de desbetreffende supermarkt worst zijn. Bij een sollicitatie is voldoende kennis der Nederlandse taal echter wel prettig. En als hij/zij dan ook nog eens een keer wordt aangenomen is dat niet alleen fijn voor die nieuwkomer, maar ook voor onze samenleving, want het scheelt een uitkering.

“Ja maar ze pikken onze banen in”, zou nu Henk dan wel Ingrid kunnen roepen. Hebben Henk en Ingrid gewoon een baan, dan is het puur roepen om het roepen. Of het wordt gedaan uit een soort solidariteit met de werkloze autochtoon. Waarom heeft die laatste dan niet gesolliciteerd, vraag ik mij af. Of heeft hij dat wel gedaan, maar heeft het bedrijf de voorkeur gegeven aan Taher uit Afghanistan… Dat zou m.i. hooguit het geval zijn als de HR-manager ook uit Afghanistan afkomstig is. Discrimineren mag niet, maar als ik elke dag dat het toch gebeurt per geval een euro zou krijgen, zie ik het miljonairtje spelen al aan de horizon opdoemen.

O.a. dit discrimineren speelt m.i. een rol bij de oververtegenwoordiging van bepaalde groepen als het over werkeloosheid gaat. Als je de cijfers bekijkt rond het al op vroege leeftijd in aanraking gekomen zijn met justitie, zullen daar ook nog heel wat inspanningen verricht moeten worden. Ik snap kreten als “pleur op” en “stuur terug naar eigen land” heel goed, maar ik besef ook terdege dat het in praktijk brengen niet bepaald simpel is. Veelal zelfs onmogelijk. Om dan (uit een soort frustratie?) de tegenstellingen tussen autochtoon en allochtoon verder op de spits te drijven werkt naar mijn stellige overtuiging slechts contraproductief.

Naast freelancer ben ik een fors aantal jaren distributeur van kranten geweest. Ambitie van lokale jeugd om kranten te bezorgen nam steeds verder af. Tegelijkertijd meldden zich steeds vaker werkwillenden van het plaatselijke AZC. Ik beschouw het als een bijzondere verrijking van mijn leven dat ik gedurende een aantal jaren met in totaal honderden asielzoekers van ruim 30 verschillende nationaliteiten heb gewerkt. Ik heb ze stuk voor stuk behandeld zoals ik zelf behandeld zou willen worden als ik in hun schoenen had gestaan. Op basis van de opgedane ervaringen zal ik blijven beweren dat integratie van twee kanten moet komen. Multiculti kan! En niet alleen bij het eerste elftal van Werder Bremen.

Schrijver: FraLa, 20 maart 2017


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.0 met 2 stemmen 79



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)