DE OPEN KIST VAN EMMETT TILL
In cultureel Amerika is er een hetze, gericht tegen de blanke kunstenares Dana Schutz gaande, laat de VK ons vandaag weten en wel op de tweejaarlijkse Whitney Biennale waar jonge Amerikaanse kunst wordt gepresenteerd. Van haar hand is het doek Open Casket waarvoor een foto van het toegetakelde gezicht van de veertienjarige Emmet Till de basis was. Deze zwarte jongen werd in 1955 op een gruwelijke manier gemarteld en gedood omdat hij een blank winkelmeisje seksueel zou hebben benaderd. Zijn tot moes geslagen gezicht verdiende alle aandacht vond zijn moeder die eiste dat hij in een open kist werd opgebaard. Dat weigerde de begrafenisondernemer, zodat Mammy zelf de nagels uit de kist haalde. Emmett groeide bij de zwarte bevolking uit tot een icoon.
Nu wordt er geëist dat het schilderij wordt verwijderd. Het zou de maakster ervan alleen om geld en roem te doen zijn. Het doek is echter niet te koop. Volgens de tegenstanders heeft de kunstenares het recht niet dit stuk donkere geschiedenis te gebruiken voor haar werk. Als blanke zou zij zich niet in kunnen denken of aan kunnen voelen wat deze jongen en velen met hem hebben meegemaakt. Dat voorrecht is voor de zwarte kunstenaar. Engagement wordt dus niet altijd in dank afgenomen. Nog steeds worden zwarte jongeren immers door politiekogels geveld in Amerika. Nog steeds wordt er gediscrimineerd en liggen bepaalde zaken dus zeer gevoelig, ook op cultureel gebied. Vooralsnog weigert Whitney het schilderij weg te halen.
Beter was het geweest, zo vindt de zwarte kunstenaarscene, om jonge, zwarte kunstenaars een eigen expositie in Whitney te gunnen over dit onderwerp. Zij en hun voorouders ondervonden immers aan den lijve wat het betekent te leven met racisme en dat ook nog eens vanuit een slavernijverleden. Het zou een idee zijn voor de al dan niet terecht boze, zwarte kunstenaar om als tegenwicht een blank icoon te nemen en dat vervolgens als basis te nemen voor een nieuw werk.
Ooit schreef ik een gedicht met als titel 'Marokkaanse' dat over een mishandelde vrouw ging. Binnen de kortste keren kreeg ik een boze mail van een volslagen onbekende die mij op zeer onvriendelijke, dreigende toon sommeerde de titel te veranderen. Wat doe je dan als woordkunstenaar? Ik hoop één ding en dat is dat nare tweets het museum en de schilderes bespaard zullen blijven, want als er één haatzaaiend medium is, is dat wel Twitter.
Middels tweets worden mensen met de meest vreselijke haattaal bestookt. Niets is heilig. Vooral het uiterlijk van slachtoffers moet het ontgelden, maar ook oproepen tot steniging en taarten gooien verschijnen in beeld en niet te vergeten zijn de vreselijke ziektes die men elkaar toewenst. Twitter zou verboden moeten worden. Dat geldt eigenlijk ook voor haatmails. Haat op zich zou verboden moeten worden!
Volgens de blanke kunstcriticus Sascha Behrend is Open Casket goedbedoeld, maar getuigt het van een gebrek aan begrip aangaande geweld en trauma dat zwarte mensen in Amerika nog steeds dagelijks ervaren als een bedreiging. Tot slot: het winkelmeisje van toen leeft nog en beweert nu dat haar beschuldigingen grotendeels vals waren indertijd, hetgeen wederom een zwaar trauma, zeker voor de moeder van Emmett indertijd, nog eens benadrukt.
Geplaatst in de categorie: actualiteit