Het komt wel goed
Slecht nieuws heb ik de laatste tijd te horen gekregen. Ik werk al jaren voor dezelfde baas en al jaren merken we dat er steeds minder werk is. En nu is het klaar. Nog een paar maanden werk en dan staan we op straat. Dat was schrikken. Ik moet op zoek naar een andere baan.
Ik heb ook al jaren dezelfde vriendin en al een tijd merken we dat het minder gaat en dat we steeds meer langs elkaar heen leven. En nu is het klaar. Zo loopt je relatie jaren zonder veel hobbels in de weg door en zo kan het in een paar weken ineens helemaal voorbij zijn. Dat was schrikken.
Wees gerust; Ik ga de lezer hier niet vermoeien met een – lief dagboek, wat me de laatste tijd toch allemaal is overkomen! - achtig betoog. Ik moest het slechte nieuws natuurlijk beide keren delen met vrienden en familie. Het viel me op dat reacties vaak uit twee delen bestaan. De mensen om je heen leven mee en ze proberen je een beetje op te beuren.
Oftewel, het is kut, maar het komt wel goed. Allemaal fijne gesprekken hoor, hoe vervelend die ome Jan ook is op verjaardagen; plotseling komt hij naar voren als wijze oude man die troost biedt. Zo heb je nog eens wat aan die mensen om je heen!
‘Ik weet zeker dat het goed komt en dat je over een tijdje terugkijkt en denkt: It has all been for the best!’ Heel lief van mensen om te zeggen, maar de eerste keer dacht ik wat een dooddoener is dat. Je hebt slecht nieuws, je toekomst is onzeker en dat is voor the best?
Voelt toch niet zo en klinkt ook behoorlijk tegenstrijdig. Ik kreeg het in een aantal varianten nog een paar keer te horen. Zou er dan toch een kern van waarheid in zitten? Mijn ingedutte leven krijgt een boost of verandering van spijs doet eten. Zoiets? Waarom denk je dat dan vroeg ik. Ja zo voelt het gewoon. Daar heb je dan dus weer niets aan.
Geplaatst in de categorie: sterkte