Kippenvel
Zorg voor mijn auto koop ik in bij een erkende garage. Ik maakte telefonisch een afspraak. Ik kon mijn wagen de volgende ochtend al vroeg brengen.
“Wat mankeert eraan?”, vroeg de receptionist aan de balie bezorgd. “Hij is de laatste tijd wat traag”, antwoordde ik. “En soms is hij de weg kwijt.”
“Waarschijnlijk ouderdomsverschijnselen”, zei de receptionist. ”De monteur moet direct maar even zelf een diagnose stellen.”
Ik wierp vanaf mijn plek voor de balie een blik in de werkplaats. Daar liepen allemaal mannen rond in smetteloze blauwe overalls en handschoenen aan. Hier en daar stond een brug met een auto erop. Die auto’s waren met kabels en slangen verbonden met computers en meetapparatuur. De mannen draaiden ergens aan, onder de motorkap. Ondertussen hielden ze de meters nauwlettend in de gaten.
Mijn auto werd op de brug gereden en aangesloten op de apparatuur. Maar liefst drie mannen gingen met mijn auto aan de slag. Dit was het laatste wat ik van mijn auto te zien kreeg. De deur van de werkplaats klapte dicht. “Ik bel altijd even, als we iets ernstigs vinden”, sprak de receptionist geruststellend.
Thuis nestelde ik me bij de telefoon. Plotseling ging de telefoon. Het was de receptionist. “Mijnheer, U hebt een zeer gevoelige wagen”, zo klonk het aan de andere kant van de lijn. “Uw wagen zit vol met sensoren. Het zijn de ogen en oren van de auto! Een aantal van die sensoren is kapot. Neem nou de navigatiesensor. Uw wagen dacht dat hij op weg was naar Groningen, maar hij reed naar Maastricht.”
“Dus hij kan ook al denken?”, vroeg ik onnozel. De receptionist ging daar niet op in. “Wat de traagheid betreft, ligt de fout bij U zelf. Trap het gaspedaal gerust ietsje dieper in!”
Ik was opgelucht dat er niets ernstigs aan de hand was. “En de rekening?”, vroeg ik . “Zevenhonderd euro en tien cent”, zei de receptionist. “Het is nog een prima wagentje en hij kan er weer een jaar tegen.” Bij het horen van dat bedrag geloofde ik eerst mijn eigen sensoren niet. Toch scheen ik het goed gehoord te hebben zevenhonderd euro en tien cent. Ik kreeg kippenvel en mijn haren gingen spontaan overeind staan!
gmail.comGeplaatst in de categorie: verkeer
Garage
889
Geef je reactie op deze inzending: