"We balen van het dure ziek-zijn"
Om met de draaideur in huis te vallen: inmiddels is een groot aantal mensen het zo ongekend, vreselijk zat! Het is bijna oktober, en nu al hikken de meeste mensen die ik spreek aan tegen het er aan te komen eigen risico van 2018. Oh ja ik weet: ze verhogen misschien de premie niet, maar dat is een peanuts bedrag ten opzichte van dat hoge bedrag van €385. En als je, zoals wij, met zijn tweetjes bent, dan is het dus twee maal €385.
Het is om te janken en ik weet dat er al heel veel over gesproken, geschreven, gedebatteerd, en in het nieuws geweest is maar bij mij is de maat vol!
Overvol!
Ik ben één van die (natuurlijk vele) mensen die chronisch wat mankeren, ach: het was bij mij maar borstkanker, maar vijf operaties en ach, dat snijden daar merk je niks van, sterker nog: de hele wereld is hartstikke lief voor je als je moet worden geopereerd, dus ook daar wringt geen enkele schoen!
De na-behandelingen, ook niet vallend onder de noemer "leuk" neem je voor lief en veel, heel veel mensen houden rekening met je, heel prettig echt waar!
Maar naarmate de tijd vordert, ik in leven blijf, ben ik dus een geweldige melkkoe voor het ziekenfonds, immers, de na-behandelingen bestaan uit o.a. oedeem-bepakking, die ik gelukkig van het ziekenfonds vergoed krijg.
Zit niet bij het eigen risico, maar terwijl ik dit schrijf besef ik dat ik dat niet zeker weet, dus ook dat moet ik uitzoeken voor het december is!
Ook oedeem-therapie, twee maal per week, omdat er een fors aantal lymfeklieren zijn verwijderd en er dus een ander traject moet worden gevonden zodat het vocht (dat in je hele lijf zit) een andere richting opgestuurd kan worden.
Die therapie zit voor de eerste behandelingen niet, lees NIET in het ziekenfonds en als ik dus in januari 2018 gemiddeld acht maal naar die therapeut moet, dan valt begin februari de factuur van €385 in de bus!
Jawel! Kassa, ping!
En ik weet: dan ben ik er voor de rest van het jaar vanaf! Ik weet ook dat ik het in delen mag betalen, maar daar gaat het niet om, ik ben er klaar mee! Ik verdom het om nu al op te zien tegen de komende hoge factuur, maal twee!
Dus heb ik besloten gedag te zeggen tegen die enorme uitgave en heb me gelijk voorgenomen bij alles wat men me voorschrijft, eerst te vragen of ik dat zelf moet betalen! Want ik ben al die regels beu, ben al die betalingen zat: omdat ik ziek ben betaal ik de tol en ik betaal hem dubbel.
En dan: terwijl ik dit besluit genomen heb, overleg met eega, met dochter en met een vriendin, hoor ik opeens: oh da's ook toevallig, ik stop er ook mee!
En dat betekent dus dat als we nou iets mankeren omdat we noodgedwongen dit soort acties moeten stoppen, omdat we die ziekenfonds-strop meer dan spuugzat zijn, we eerder in het ziekenhuis komen te liggen. Wie weet.
Maar dit debacle maakt geen vrienden hier in ons land, al helemaal niet als je weet dat er groepen mensen zijn, die geen cent betalen en overal mee geholpen worden, maar daar ging het deze keer niet over! Ik ben het zat, dat men ons zo manipuleert en blij denkt te maken door een verhoging van het eigen risico niet door te laten gaan, alleen - ik weet niet wie het door heeft maar ik ben nog van die lichting mensen die de gulden meemaakte.
Waar ook nog bijkomt dat heel veel mensen rond moeten komen van een minimum inkomen, een bijstandsuitkering, of in ons geval van de AOW. Aangevuld met een klein pensioentje, geen vetpot maar we komen rond, alleen is er dus niemand die nadenkt terwijl deze idiote acties worden opgezet en elk jaar verder worden uitgebouwd.
De wanhoop staat bij veel mensen in de ogen te lezen, is herkenbaar bij het boodschappen doen als je hoort: nee Henk, doe die maar niet, dat kan nu even niet! En in ons sobere geval, moeten we de auto al wegdoen, omdat die boven ons budget gaat, nog mazzel dat we een gemeente-cabrio (lees scootmobiel) rijden, zodat we nog buiten kunnen komen! Maar het is bij de monniken en de beesten af, dat wij, de zieken onder ons, die echt om die narigheid niet gevraagd hebben, krom liggen en tegen bepaalde therapietjes nee moeten zeggen omdatBruin het niet meer kan trekken!
Weet je wat twee maal € 385 maal de gulden is? X220.371 was het toch? Bijna duizend gulden! Jawel, en ook weet ik dat die munt er niet meer is, net als veel mensen, die net als ik besluiten om met de te hoge kosten domweg te stoppen. Ik gooi de handdoek in de ring!
En ik weet best: ik zal er qua lichaam op achteruit gaan, maar jonger worden we er niet op. Wel houden we misschien wat geld over, en ik moet zeggen, dat klinkt me zeer positief in de oren!
De column is live te horen bij www.lokaleomroepkrimpen.nl
casema.nlGeplaatst in de categorie: ziekte
Ziek-zijn
445
Geef je reactie op deze inzending:
Zie de volgende link op You tube:
Baudet: pak de bureaucratie in de zorg NU aan!