Inloggen
voeg je column toe

Columns over kinderen

Busperikelen

De bus terug naar huis is, elke dag weer, enorm spannend en dan met name de bus vanuit Terneuzen naar het Busstation Westerscheldetunnel. Komt de bus op tijd zodat ik tijdig over kan stappen? Staan er geen sluizen open? Staat er geen auto in de brand in één van de tunnelbuizen? Geen vrachtauto's met een verloren lading? Heeft niemand zich, met zijn auto, om een paal heen gevouwen? Heeft de buschauffeur geen rotdag? Dan is de kans groot dat ik mij, op het kleine stukje, tussen het Stadhuis en het busstation geen zorgen hoef te maken over een gemiste overstap.

Gisterenmiddag, op weg naar het busstation, was ik minder gefocust op het halen van mijn overstapbus. Dat kwam omdat er een klein gillend terroristje de bus op stelten zette. Het begon al toen ik de bus in stapte en door het gangpad naar mijn zitplaats liep. De kleine dreumes hing met zijn hoofd half uit zijn stoel en zo kon het gebeuren dat mijn tas, verzwaard met mijn broodtrommel, tegen de schedel van het kleine draakje plofte. Ik haastte mij mijzelf te verontschuldigen bij de moeder die, vriendelijk glimlachend, wel kon waarderen dat de kleine dreumes het niet op een janken zette. Ik knikte nog even vriendelijk naar de hoogblonde Chuckie die me aankeek alsof ik zojuist zijn fles leeg had gezopen. Er was nog een zitplaats achter de vrouw en haar draakje en ik zat nog maar net of de kleine man stootte zijn snuitwerk tegen de rugleuning omdat hij nieuwsgierig was naar die vent wiens tas tegen zijn hoofd was gekomen. Een holle doffe klap klonk door de bus en iedereen, inclusief de buschauffeur, hield hun adem in, overtuigd van het feit dat er nu wel een enorme janksalvo moest volgen. Het bleef oorverdovend stil en ik waagde het de stilte te doorbreken met de opmerking; "Het zit je vandaag niet echt mee hé?"
De kleine Chuckie keek mij misprijzend aan en zijn moeder wist hem nog net een speen tussen zijn kersverse vreetsteentjes te duwen maar het was al te laat! "NEE NEE NEE NEE NEE NEE" gilde de kleine draak terwijl hij wild om zich heen trapte en zijn moeder bijna een breuk in haar neusbeentje bezorgde toen ze hem op schoot wilde nemen. Ik keek, glimlachend, over de stoelleuning naar de kleine schreeuwlelijk en bedacht mijzelf dat wij het toch wel heel erg hadden getroffen met onze kleinkinderen. Twee stoelen verderop kwam opeens het hoofd van een klein meisje tevoorschijn dat, zo achteraf bleek, het oudere zusje van satan jr bleek te zijn. "NEE NEE NEE NEE NEE NEE" gilde de kleine boef terwijl zijn speen in de nek van de passagier voor hem belandde. De moeder, inmiddels een beetje moedeloos om zich heen kijkend, gebood haar dochtertje om naast haar te komen zitten zodat het broertje, wellicht, wat rustiger zou worden. Met gepaste tegenzin kwam het meisje naast haar moeder zitten, inmiddels de kleine plaatboef stevig in een houdgreep houdend. De houdgreep was echter niet effectief genoeg want de kleine vent wist, met een welgemikte greep, een pluk haar van zijn zusje in zijn knuist te krijgen en trok er aan alsof hij, in een vorig leven, schepentrekker was geweest. Ik zag wat haren in het rond vliegen en kon zelf, nog maar net, mijn hoofd afwenden omdat ik anders het popje van zus in mijn bakkes had gekregen.
Inmiddels ging er een zucht van verlichting door heel de bus omdat de bus aangekomen was bij het Busstation. We konden er uit!

Grijnzend liep ik vlug naar de gereedstaande bus richting Sas van Gent terwijl ik in de verte nog een klein kind "NEE NEE NEE NEE NEE NEE" hoorde gillen. Ik zette mijzelf op de voorste stoel in de bus en de deur zou al gaan sluiten toen de chauffeur mompelde; "Oh, d'r komen er nog een paar"....
Ik keek over mijn schouder en zag de moeder met haar kroost aan komen rennen..... "NEE NEE NEE NEE!!!"

Schrijver: John van Riemsdijk, 17 november 2017


Geplaatst in de categorie: kinderen

3.0 met 3 stemmen 570



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Karel Jong
Datum:
21 november 2017
Verhaal of column heeft wel een bepaalde sfeer. En het is vlot neergepend. De bijdrage hinkt wel op meer gedachten. Is het louter gekkigheid? Of een persoonlijke kijk op een alledaagse gebeurtenis? Want moeders met een druk kindje, dat is al zo vaak min of meer humoristisch beschreven. Vaak proef je onderhuids een vorm van leedvermaak. Want heremijntijd wat zijn die kleine wezens soms donderstralen. En jij maar heerlijk 'literair' beschouwen en er een column van maken voor een schrijfsite. Wat ik beetje mis? Urgentie en humor. Dat laatste is wat anders dan allerlei lollige synoniemen te verzinnen als 'schepentrekker' of 'kleine plaatboef'.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
18 november 2017
Ja, John, in het openbaar vervoer kun je de meest tergende dingen meemaken (hoewel die moeder ook wel wat opvoedingstips kan gebruiken en hoogstwaarschijnlijk de oorzaak van het extreme anti-gedrag van haar kinderen is (bv. niet adequaat grenzen kunnen aangeven) en bovendien heb jij misschien persoonlijk nogal moeite met het spontane emotiegedrag van kinderen, waar in wezen niets mis mee is!), maar ik verzeker je, dit is slechts het topje van de ijsberg. Reis maar eens 's avonds/'s nachts in het weekend, je wilt niet weten hoeveel rare types er onder invloed van alcohol en drugs er een ware horrorshow van maken! (-)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)