Inloggen
voeg je column toe

Columns

Wat we met elkaar afspreken

Mijn reactie op de inzending van schrijfcollega Ton is zó lang, dat ik deze als column - of hartenkreet - instuur, ter beoordeling van onze wijze redactie.

In de dagcolumn van zaterdag 23 december schrijft onze columnist Ton Hettema over de rechtszaak inzake het politiegeweld en het daarop volgende overlijden van Mitch Henriquez. Ton verbaast zich over het feit dat de rechter spreekt over zaken die wij met elkaar afgesproken hebben. "Ik kan me namelijk niet herinneren dat de overheid ooit overleg met mij heeft gevoerd over wat de politie wel en niet mag. Met u wel?" Aldus Ton. Een misverstand? Ja en nee.

Het misverstand schuilt wat mij betreft er niet in dat we geen dingen met elkaar zouden hebben afgesproken. Via het kiesrecht en het in ons land daarbij horende democratische systeem, hebben we namelijk een heleboel met elkaar afgesproken. Heel zinnige dingen vaak ook, waarvan ik blij ben dat ze afgesproken zijn.

Eén van die dingen is dat er zoiets bestaat als 'subsidiair en proportioneel geweld' dat door de politie toegepast mag worden. In gewone taal betekent dit, dat de politie alleen geweld gebruiken mag als er op dat moment geen andere, minder ingrijpende middelen gebruikt kunnen worden om hetzelfde doel te bereiken (subsidiair), en dat het gebruikte geweld in verhouding moet staan met de ernst van de situatie, het ontstane levensbedreigende gevaar, enz. (proportioneel).

De afspraak daarover is op zich vrij duidelijk, echter de uitleg daarvan heeft al tot veel jurisprudentie geleidt, waarbij dan per situatie bekeken wordt of de principes van subsidiariteit en proportionaliteit op een juist wijze zijn uitgevoerd. Hierbij worden de begrippen vaak weer opnieuw geïnterpreteerd en begrensd dan wel verruimd. Dit laatste betekent ook dat niet iedere uitspraak van een rechter daarover wet is. Nee, wetten daar gaat de kamer over c.q. daar gaan wij over via de door ons gekozen Kamerleden. De rechter interpreteert. Over de geest van de wet. De politie voert uit. Dat wat afgesproken is. Trias Politica.

De geest achter de wet c.q. de bedoeling van die door ons gemaakte afspraak is om mensen als Mitch te beschermen. Dat is duidelijk niet gebeurd. Voor zover ik de uitspraak heb begrepen, heeft de rechter ook geoordeeld dat twee agenten schuldig zijn aan mishandeling en dus hun boekje te buiten zijn gegaan c.q. zich niet aan de door ons gemaakte afspraken hebben gehouden. Ze zijn daarom veroordeeld tot zes maanden voorwaardelijke straf.

Over die straf kan men het eens of oneens zijn. Over het feit dat ze niet voor dood door schuld zijn veroordeeld, kan men het eens of oneens zijn. Zonder het dossier in detail te kennen zou in dit geval dood door schuld meer overeenkomen met mijn rechtsgevoel dan de nu alleen opgelegde mishandeling, wat op zich natuurlijk ook al een ernstig delict is.

De nabestaanden willen dat de agenten moeten brommen, wat ik me goed kan voorstellen. De agenten vinden dat ze niets verkeerd hebben gedaan en willen in hoger beroep, wat ook te begrijpen is. Je bent als agent dagelijks in allerlei stressvolle situaties met je werk bezig. Als mens kun je dan op enig moment een verkeerde inschatting maken. Met alle desastreuze gevolgen van dien.

Net als bij sommige andere soorten beroepen waarbij dat ernstige consequenties kan hebben, bijvoorbeeld als arts, chirurg, verpleegkundige, het blijft allemaal mensenwerk en mensen maken fouten. Omdat de gevolgen zo desastreus kunnen zijn, moet er extra zorgvuldig gekeken worden naar hoe er gehandeld is en of die fouten verwijtbaar zijn, in de context van alle omstandigheden. Dat is geen dankbare taak die je dan als rechter hebt.

Het laatste woord hierover is ongetwijfeld nog niet gesproken. Toch zou ik, hoe ernstig deze zaak ook is, een lans willen breken voor alle keren dat de politie haar werk wel goed doet, ter bescherming van ons allemaal. Ik zie ze graag in de buurt waar ik woon rondrijden om de boel in de gaten te houden.

Maar dat we zorgvuldig moeten kijken naar hoe de politie haar publieke taak uitvoert, dat is iets wat we zeker altijd moeten blijven doen. En waar nodig de afspraken die we daarover met z'n allen willen, bijstellen. Via dat systeem in ons land dat democratie heet. Wellicht niet een perfect of ideaal systeem, maar in vergelijking met andere landen met andere systemen, wat mij betreft wel een systeem dat verre boven andere systemen te prefereren is.

Schrijver: Gabriëla Mommers, 25 december 2017


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.0 met 7 stemmen 153



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Anneke Haasnoot
Datum:
16 februari 2018
Email:
annekehaasnoothotmail.com
Ja lijkt me een goed idee Joanan!Premier Mommers!
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
26 december 2017
Je inzending nogmaals gelezen en ik merk hoe je een bruggenbouwster bent en je alle kanten eerlijk wilt belichten, wat je wijsheid siert. Mitch is natuurlijk onterecht vermoord, ook omdat hij maar een grapje maakte en totaal ongevaarlijk was. Soms maken agenten inschattingsfouten zoals iedereen. In dit geval is het gevolg wel heel rampzalig en lijden de agenten ook door hun misberekening. Medeleven met beide partijen is op zijn plaats. Dat heb jij heel schoon verwoord. Vergelding levert nooit iets op. Terzijde: Zou je niet de eerste, vrouwelijke premier van ons land willen worden?...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)