#FreeTheNipple
Al langere tijd speel ik met de gedachte om, als het hier in Nederland mij te Hollands benauwd wordt, te emigreren naar het prachtige IJsland. Een land waar men nog steeds gelooft in meerdere goden en godinnen, volgens het officieel geheten Ásatrú (= trouw aan de goden): het oude zogenaamde heidense geloof dat rond het jaar 1000 na Christus praktisch volledig verdween door de kerstening van Europese landen. Alleen in sommige Scandinavische landen bleef een kern bestaan die de laatste decennia weer opleeft. In IJsland is dit geloof in meerdere goden en godinnen officieel erkend als godsdienst. Het valt onder de paraplu van wat paganisme genoemd wordt en kent overeenkomsten met het latere Wicca, dat vooral aanhang geniet in Engeland en Amerika en waarin de rol van godinnen en met name de Moedergodin, een nog grotere rol van betekenis heeft gekregen.
In Nederland is er slechts een kleine aanhang voor deze polytheïstische manieren van geloven. Het monotheïsme, waarbij mensen elkaar bestrijden wie de ene ware god eert en wie het ene ware geloof kent, doordrenkt in grote mate ons dualistische gedachtegoed. Er is maar één waarheid en iets is goed of iets is fout. Iets is waar of iets is onwaar. Iets is zus of iets is zo. Het geloof in meerdere godheden geeft zoveel meer ruimte voor meer waarheden en meerdere wegen om daar te komen waar een mens zijn wil. Die ruimte heb ik altijd gevoeld bij de Scandinavische landen met hun zeer tot de verbeelding sprekende Keltische mythen en sagen en met name bij het prachtige midden op zee gelegen IJsland.
Het verbaasde mij dan ook niet om in een artikel van het NRC te lezen dat het feminisme in IJsland hoogtij viert en niet alleen onder vrouwen, maar ook, en overtuigend steeds meer, onder mannen. Als moderne man in IJsland ben je feminist. Wat mij betreft een logisch en direct gevolg van een cultuur waarin er meerdere manieren van geloven bestaan in meerdere godheden inclusief godinnen. Een verering van een vrouwelijke godheid geeft immers aan hoe het vrouwelijke in de cultuur van een land gewaardeerd wordt.
In het artikel wordt uitgelegd hoe de IJslandse jonge feministische beweging #FreeTheNipple is ontstaan, waarbij jonge vrouwen topless actie voeren tegen de seksualisering van hun lichaam en in dit geval in het bijzonder van hun borsten. Waarom moeten zij hun borsten en tepels bedekken en mannen niet? Alleen omdat er wat meer vet inzit? Dat vinden ze goed waardeloos en ze zitten er als vrouwelijke bouwvakkers bij, in spijkerbroek, helemaal topless of met stoere open hemden en jacks met niets eronder, waardoor de borsten vrij van enige beknotting kunnen zwieren.
Deze spontaan ontstane beweging vertoont overeenkomsten met de feministische beweging in ons land en omringende landen in de vorige eeuw, waarbij vrouwen letterlijk hun beha's in de ban deden, soms zelfs ritueel verbrandden, als protest tegen de beknotting van het vrouwelijke aan ons lijf en in onze cultuur.
Bij de natuurstammen, die o.a. in Afrikaanse landen leven, zie je ook geen beha's en lopen vrouwen ook gewoon topless rond, dus waarom is dat vrouwelijk deel van het lichaam in de rest van de wereld zó sterk geseksualiseerd dat je als vrouw niet topless over straat mag gaan, zelfs niet als het zó warm is dat alle mannen dat wel doen? Een mannenborst kan net zo sexy zijn als een vrouwenborst, maar vrouwen bespringen een man met een gespierde borstkas en een gladde sixpack op straat toch ook niet als hun hormonen daarvan op hol slaan? De jonge feministen uit IJsland hebben groot gelijk. Het is tijd onze tepels te bevrijden van het seksueel onderdrukkende juk dat de christelijke kerken ons hebben opgelegd.
Dat bracht mij op een idee toen ik gisteravond het verschrikkelijk lelijke schreeuwliedje van Israël zag winnen op het Eurovisie Songfestival. De arme Ari Ólafsson uit IJsland werd met zijn mooie ballade 'Our Choice' laatste. Dat moet volgend jaar beter. En gezien het feit dat het al een aantal jaren meer om een politieke boodschap gaat dan om het liedje, denk ik dat IJsland volgend jaar maar eens de jonge #FreeTheNipple beweging naar Israël moet sturen. Want een paar jaar geleden hadden wij met Ilse en Waylon echt het beste liedje, maar won het politieke LGBT statement van de vrouw met baard. En er waren gisteren echt veel mooiere songs die hadden moeten winnen, zoals het prachtige 'Nobody But You' van de Oostenrijkse zanger Cesár Sampson, maar tot mijn grote verbazing hoorde ik, nadat Israël gewonnen had, dat het winnende liedje er een zou zijn geweest van een #MeToo statement.
Tja. Als dat mij, als hartstochtelijke aanhanger van de #MeToo beweging, zelfs ontgaan is, dan is de boodschap toch niet zo best verpakt geweest. Dat kan beter! Dat kan IJsland beter! We sturen een paar stoere jonge IJslandse feministes met een geweldig lied naar het land van melk en honing. Een topless performance die de hele wereld wakker schudt! En dan een keer geen topless optreden van vrouwen om de reden waarom dat in alle westerse landen in nachtclubs gebeurt, nee, juist om de tegengestelde reden! Eens zien of dat werkt in de inmiddels al eeuwenlange gespannen verhoudingen tussen de seksen. De titel is er al: Free The Nipple! Nu nog een pakkende songtekst, een swingend muziekje eronder en dan kunnen de jonge IJslandse vrouwen inpakken en uitpakken!
Moet er wel volgend jaar een beetje vrede in Israël zijn, anders is het beter thuis te blijven. In een jaar kan veel gebeuren. Misschien dat het dan toch eindelijk vrede gaat worden tussen Noord- en Zuid-Korea. Misschien dat dit tussen Iran en Israël ook nog gaat lukken. Misschien dat de rasrascist en rasseksist Trump dan toch voor elkaar krijgt dat er iets meer vrede op de wereld komt. Dan mag hij van mij best die Nobelprijs krijgen. Misschien krijgt hij de smaak te pakken en sluit hij zich ook nog aan bij de emancipatiebewegingen van vrouwen, zwarten (en overige donkergekleurde mensen), gehandicapten, LGBT en overige onderdrukte groepen op onze aardbol. Als hij dan ook nog alle discriminatie de wereld uit helpt, dan mag hij van mij zelfs een standbeeld.
Maar het kan ook goed fout gaan. Zoals het volgens sommige wetenschappers 500 miljoen jaren geleden op Mars is fout gegaan toen daar een kernoorlog uitbrak tussen mensachtigen en een grote waterstofbom de hele planeet tot diepvrieskist omtoverde. Dus met een beetje pech zijn we volgend jaar allemaal tegen wil en dank in het heelal zwevende ijslolly's. En met een beetje geluk is het eindelijk vrede op aarde en in de harten van alle mensen. Het moet toch ooit een keer lukken. Het liefst ergens tussen nu en over een jaar. En niet pas over 500 miljoen jaren op een andere planeet in een of ander universum.
... Onderstaande link gaat naar het NRC artikel: 'Hier zijn ook mannen feminist', Maral Noshad Sharifi, 11 mei 2018. ...
Zie ook: https://www.nrc.nl/nieuws...n-ook-mannen-feminist-a1602613
Schrijver: Gabriëla Mommers, 14 mei 2018
yahoo.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: actualiteit
#FreeTheNipple
320
Geef je reactie op deze inzending:
Dat jij mijn sarcasme als denigrerend ervaart, laat ik voor jouw rekening.
Overigens hebben we een paar jaar geleden al een keer een discussie gehad over jouw beschrijvingen van de vrouwelijke tepel die in een van jouw verhalen als 'duimlang' wordt beschreven. Nu schrijf je weer over de 'perfecte speengrootte' die bijna geen enkele vrouw heeft. Feit is dat de meeste spenen groter en langer zijn dan de tepels van een vrouw. Als babies bij hun moeder drinken nemen ze een deel van de tepelhof mee in hun mond. Dat hebben spenen niet, daarom zijn die langer. Feit is dat de gemiddelde stijve tepel 0.95 cm lang is, dat is dus minder dan een centimeter. Niet dat ik jou niet je eigen fantasie gun over de door jou zo begeerde duimlange tepels. Het is alleen voor vrouwen niet zo leuk om dat soort onrealistische beschrijvingen van hun eigen lichaam te lezen. Net zoiets als dat er in sommige verhalen penissen beschreven worden van 30 centimeter en langer. Zal ook vast wel bij hoge uitzondering bestaan, maar is gemiddeld genomen ook erg onrealistisch.
@Ralameimaar: Ik ken de boeken van Jean Shinoda Bolen, een Jungiaanse psychiater en schrijfster, bekend van de boeken 'Godinnen in elke vrouw' en 'Goden in elke man'. In haar latere boeken schrijft ze dat goden ook in elke vrouw leven en godinnen ook in elke man. Daar ben ik het helemaal mee eens en dat ervaar ik zelf ook zo, sterker nog, het is voor mij vaak een belangrijk vertrekpunt voor mijn gedichten en verhalen. Bijvoorbeeld in mijn verhalen op deze site: 'Nacht van Volle Maan' en het vervolg in drie delen 'Ontmoeting met de Zon'. Ik geloof dat alle mogelijke archetypen van alle culturen, goden, godinnen, dieren, engelen, heiligen, bekende figuren uit verhalen, sprookjesfiguren, enz. in ons leven. Dat geldt wat mij betreft ook voor geïncarneerde goden en godinnen zoals Yeshua Ben Josef (voor mij de incarnatie van de Zonnegod Horus) en Maria Magdalena (voor mij de incarnatie van de Maangodin). Zoals ook Deepak Chopra zegt: we zijn een oneindig vat vol mogelijkheden. We kunnen kiezen wie we willen zijn, wie we in ons willen eren, wie we vanuit ons innerlijk naar buiten toe uitdragen. Het boek dat jij noemt, ken ik nog niet, maar daar ga ik zeker een kijkje in nemen. Dank voor de tip!
Ik twijfel er niet aan dat jij die cijfers over IJslandse gelovigen kent. Daar gaat het niet om. Alle lezers kennen die cijfers wellicht niet. Het gaat mij erom dat je het mannelijk feminisme een logisch en direct gevolg vindt van de IJslandse cultuur waarin er meerdere manieren van geloven bestaan in meerdere godheden inclusief godinnen”. Dat lijkt me nogal kort door de bocht gezien de genoemde percentages.
Ik neem niet aan dat Ásatrú een monotheïstische godsdienst is. Het is een verzameling oud-Germaanse goden en godinnen aanhangen. Vind ik prima hoor maar ik zie het verschil niet zo met monotheïsme als je ze op een rijtje zet. Je stelling dat het geloof in meerdere godheden zoveel meer ruimte geeft voor meer waarheden en meerdere wegen om daar te komen waar een mens zijn wil, hang ik zeker niet aan. Hoe meer goden en godinnen hoe meer ellende en hoe minder vrijheden volgens mij. Registratie van welke godsdienst dan ook in het bevolkingsregister lijkt me trouwens volkomen onwenselijk en zelfs risicovol.
Je opmerkingen over “mijn dualistische gedachtegang” en mijn “gedachtenkronkel” schaar ik maar onder het hoofdstuk “framing” oftewel “inkadering”. Iemand ergens neerzetten en dan maar de plaatjes gaan inkleuren hoe die iemand wel niet denkt of is. Zelf maak ik me daar ook wel eens schuldig aan als ik niet oplet.
Als column verder best inspirerend hoor vind ik.
@ Bet: Ik heb geen idee waar jij uit opmaakt dat ik niet van een topless optreden zou houden, of niet van een politiek statement zou houden, of wat het ook is dat je bedoelt. Ik denk dat je de column even niet helemaal goed hebt gelezen, althans op meerdere onderdelen verkeerd interpreteert. Die interpretaties laat ik dan ook graag voor jouw rekening.
Net zoals je aanname dat Ásatrú een monotheïstische boodschap zou hebben. En bananen zijn blauw en de wolken zijn groen. Even de betekenis van monotheïsme opnieuw bestuderen, Bet. Wiki is your friend. Ja, geweldig dat je die cijfers over IJslandse gelovigen ook gevonden hebt. Je dacht toch niet dat ik die niet kende, of wel...?
Waar het om gaat is dat er in het betreffende land de mogelijkheid bestaat om je voor een dergelijk polygeloof te registreren. Moet je hier om komen, bij de plaatselijke gemeente ambtenaar. Of je jezelf als Wicca Heks kan registreren. Uuuuuhhhh, nee, sorry, dat hokje kunnen we niet voor u aankruisen. Esoterisch Christen dan? Uuuhhh, wat zegt u? Katholiek? Protestant? Gereformeerd? Van welke gezindte bent u? Watblief? Esoterisch? Die kerk kennen we niet...
Het heeft weinig zin mijn column nog eens opnieuw te gaan uitleggen. Ik denk dat ik vrij duidelijk was. Als het voor jou niet duidelijk was of is, so be it. Uit je reactie denk ik overigens wel op te maken dat je zelf sterk vanuit een dualistische gedachtengang goed-fout reageert, waardoor je denkt dat ik dat ook doe.
Mij interesseert het niet wat een ander gelooft. Mijn eigen geloof is een éénvrouwsgeloof. Mijn waarheid. Maar dan wel alleen voor mij, en niet voor iemand anders. Raakvlakken met Wicca, Ásatrú, Vrijmetselarij, Boeddhisme, Sjamanisme, New Age stromingen in het algemeen, en in het bijzonder het Esoterische Christendom. Voor mij is geloven een persoonlijk innerlijk proces. Wat mij betreft bestaan er qua spiritualiteit net zoveel waarheden als dat er mensen zijn. Dus ieder ander moet zelf maar uitmaken wat zij of hij geloven wilt. Ik geloof niet in dualiteit, in goed of fout, zwart of wit. Ik geloof in alle kleuren van de regenboog en vijftig miljoen tinten grijs.
Maar in jouw gedachtenkronkel zal dat wel een monotheïstische opvatting zijn...
Even aan fact checking gedaan:
Evangelisch-Lutherse Kerk van IJsland: 85 procent van de inwoners
Vrije Lutherse Kerk van Reykjavík en Hafnarfjörður: 3,6 procent van de inwoners
niet aangesloten bij een religieuze groepering: 2,4 procent van de bevolking
Rooms-Katholieke Kerk: 5 procent van de bevolking
anders christelijk: 6,5 procent van de bevolking
anders (waaronder volgelingen van de Ásatrú-godsdienst): 1 procent van de bevolking
Islam: 0,2 procent van de bevolking
Ik heb de indruk dat je in feite toch een monotheïstische boodschap (eigen standvastige waarden) in een polytheïstisch papiertje hebt verpakt. Met Ásatrú (trouw aan de Asen) zoals onder andere Wodan, Freya en Donar transformeer je in principe een rijtje monotheïstische beginselen tot een polytheïstisch geheel wat dan zogenaamd meer “vrijheden” zou bieden. Om met Prediker te spreken: “Er is niets nieuws onder de zon.”
Om positief af te sluiten. Een topless optreden van een stel IJslandse schonen ben ik niet op tegen al is dat ook een politiek statement (en spektakel) waarvan je zegt niet zo te houden. Ten miste die indruk heb ik.