Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn over bedankt

Groene flesjes

Mijn maatje en ik hadden er een jaar naartoe geleefd. 10 juni stond met dikke stift omcirkeld in de agenda. Dag van het weerzien met de mensen van de rust op zeventig kilometer, twee uurtjes lopen verwijderd van de finish. Eén van de vele hartverwarmende ontmoetingen tijdens de Kennedymars van Hengelo. Een organisatie die weet wat wandelaars nodig hebben.

De tweede editie, de mars van twee jaar geleden, het begon onschuldig:

'Wat willen jullie drinken?'

Mijn metgezel die gevat reageerde:

'Dat hebben jullie niet'.

Vorig jaar vroeg het stel op deze post al aan elkaar of de jongens van het bier al geweest waren. Na twee biertjes wisten we dat we hen dit jaar in het zonnetje zouden gaan zetten. Zoveel gastvrijheid moest beloond worden.

Vanaf de start zit het tempo er dit jaar goed in. Het is dan ook geen wonder dat we hele stukken naast een Centurionloper (twee Kennedymarsen achter elkaar binnen 24 uur) te vinden zijn. In '99 liep hij zijn 160 kilometer zelfs binnen de 21 uur.

Nu bouwt hij af.

Zodra hij hoort van ons plan 125 kilometer te willen gaan lopen, strooit hij tips over ons uit. Toeval bestaat niet. Vorige week kreeg ik nog te horen dat als je wil groeien, je je me moet omringen met rolmodellen.

'Je duim naar binnen, vingers er omheen slaan, je krijgt meer zuurstof'.

En inderdaad, ik voel het onderin mijn longen.

'Geleerd van iemand in de bergen'.

'En tellen, om kracht aan te sporen, 1-2-3-4-5. En rechtop. Meer zuurstof'.

Ik vlieg over het asfalt.

'Je zakt vaak wat in op zo'n tocht, hè?'

De man van 72 loopt zo licht als een veertje. Zonder een spier te vertrekken, zet hij versnellingen in. Een ware inspirator. We krijgen meer vertrouwen in Amsterdam-Tilburg, we hebben dan ook nog drie maanden.

Hij verhaalt over Engeland, het mekka voor de echte freaks. Daar waar de jury met één oor op het asfalt ligt om te kijken of je niet met twee voeten los bent van de aarde, of je niet zweeft.

'Bloed poepen, bloed kotsen, ik heb het allemaal gezien'.

Bij de rust op veertig kilometer groet ik de mannen van de barbecue.

'Ik heb jullie een jaar gemist'.

'Volgend jaar staan we er weer. Lustrum'.

'Hebben jullie een overeenkomst?'

'Jaarcontract', grapt één van hen.

Dit punt is tevens bagagedepot. Ik pak mijn rugzak die door een busje gebracht is. Twee biertjes van de Zevenaarse Stadsbrouwerij Wittenburg samen met mijn bundel in een mooi cellofaantje. Het bier als ludieke knipoog naar de Grolsch van het Tukkerland. Het boek omdat er diverse wandelverhalen van ons in staan. Voorpret die al een jaar duurt.

Pret die langzaam omslaat. De tweede helft die altijd weer pittiger is.

Bij de boerderij op 65 kilometer zit ik op een tuinstoel apathisch voor me uit te staren. Mijn maatje laat zich aan een blaar behandelen. Een vrouw komt steeds weer naar me toe om me bij te schenken en houdt me voor de derde keer een doos fruit voor.

'Ik voel me haast een koning!'

Alleen maar ontvangen. Ik word bijna emotioneel. In Twente snappen ze het.

En dan schudden we eindelijk dat mooie stel de hand, tien kilometer van Hengelo. Ze geven haast licht, zo hard stralen ze. De vrouw roept uitbundig:

'Ik zag jullie van verre aankomen. Ik zei: 'Pak snel twee groene flesjes''.

'We hebben ook iets voor jullie' zegt mijn maat.

Het stel is overdonderd.

'Bier uit onze streek. Geschud en warm. Of drinken jullie alleen maar Grolsch?'

'Wi-j drink alles!'

Als we twee slokken genomen hebben, vraagt de man al of we er nog één willen. Zijn vrouw komt met een enorme schaal kaasblokjes aangelopen.

We worden op de foto gezet. Ik krijg een rondleiding door het huis en we moeten beslist volgend jaar terugkomen. Als we omkijken, zien we dat een heel groepje wandelaars aan de groene flessen zit. Het stel geeft nog steeds licht. Ik grap tegen mijn maat:

'De grootste festivals zijn ooit als geintje begonnen'.


Zie ook: http://www.reneturk.nl

Schrijver: René Turk, 13 juni 2017


Geplaatst in de categorie: bedankt

3.0 met 6 stemmen 678



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)