Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn over filosofie

Kalm uit het raam kijkend

Wie de trein neemt kan kalm uit het raam kijken en dan zie je bijzondere dingen die ook weer heel gewoon zijn. Zo keek ik ergens tussen Overveen en Zandvoort naar een bos en dat bos daalde en steeg met het landschap mee, terwijl de trein dat niet deed. Dat betekende dat ik de plek waar de wortels van de bomen overgaan in de stam soms vlak onder mij en soms diep onder mij zag. En op een moment dat ik dus diep naar beneden keek, zag ik een jonge vrouw tegenover een groep andere jonge mensen staan van het ene been op het andere been op en neer springen.

Ik weet niet meer of ze ook haar handen boven haar hoofd had en klapte. De trein reed hard dus zag ik haar maar kort. Net iets langer dan een flits. En de jongeren tegenover haar, de trein was te snel om voor mij vast te stellen of het een groep was met alleen mannen, alleen vrouwen of dat het een gemengde groep was.

Ze stonden daar of sprongen daar op een zandweg in het bos. Je gaat je dan van alles afvragen. Hoe komen ze daar? Waarom komen ze daar? Komen ze daar elke dag of doen ze dit voor de eerste keer? Je vraagt je af of je iets bijzonders hebt gezien, of heel gewoons en eigenlijk wil je uitstappen en naar ze toelopen en vragen: doen jullie dit vaker?

Maar je stapt niet uit. De trein rijdt daar niet alleen veel te hard voor en deuren gaan ook helemaal niet open en bovendien kwam het niet in mij op om aan de noodrem te trekken. Ik moest ook doorreizen naar een afspraak in Zandvoort met drie wethouders en nu kun je van alles van wethouders vinden, maar ik vind niet dat je mensen die dit soort drukke functies aanvaarden en naar eer en geweten proberen te doen zomaar kan laten stikken. Dus zelfs als ik er aan had gedacht om aan de noodrem te trekken, had ik het niet gedaan.

Maar tijdens zo’n reis kun je wel blijven zitten met die gedachte: was dit bijzonder of was het gewoon? Had het te maken met een gymclubje of, zoals dat in mooi Nederlands heet, fitness group, die vanwege corona hun zaaltje had verlaten en nu al een jaar in het nabije bos bij elkaar komt? Ik zag geen enkel gebouw in de buurt, waardoor ik mij geen zaaltje in de buurt kan voorstellen. Misschien is het wel een geheim genootschap dat diep in het bos op een verlaten zandpad met vreemde bezwerende bewegingen probeert Mark Rutte tot gezonde gedachten te dwingen? Het zijn gedachten waar je geen antwoord op hebt, maar die het antwoord op de vraag of dit nu bijzonder was, of heel gewoon, onbeantwoordbaar maakt.

Nog voor ik in Zandvoort kwam dacht ik nog: en dat is mooi.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 22 september 2021


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.7 met 3 stemmen 152



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)