Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn over geweld

Saving privat Ryan

Saving privat Ryan is een oorlogsfilm. Het is technisch een goede oorlogsfilm met helden die psychologisch kapot zijn. Soldaten blijken onschuldige cynische wraakzuchtige jongens. Ze blijven als het gevaar groter wordt, alleen omdat anderen blijven. Ze zijn loyaal aan elkaar, omdat in de chaos die oorlog is er geen enkel ander punt is om loyaal aan te zijn. De enigen die hen kan redden is hun kameraad.

Wat veel oorlogsfilms niet vertellen en deze ook niet, is dat aan de andere kant ook onschuldige cynische wraakzuchtige jongens staan die psychologisch kapot gaan. Die zich ook dood vechten voor hun kameraden. In films sneuvelen van die vijand altijd meer dan aan de kant van de helden van de film, wat al onwaarschijnlijk is, en de onzen sneuvelen altijd één voor één. Liefst, zoals meestal ook in deze film, met een doodstrijd van een jongen omringd door zijn vrienden. De chaos wordt voor de film even stil gelegd voor het sterven van een mens.

Zo’n film is saving privat Ryan dus ook. Dus in die zin is het een gewone oorlogsfilm. Hij is technisch goed, met niet van echt te onderscheiden wapens = tanks en vliegtuigen kloppen – en vuil, vermoeidheid, pijn. Ook met citaten van andere films zoals High Noon, waar de laatste slag gaat vallen. In deze film gaat het ook om een straat in een dorp. Met een brug. Het moet wel ergens over gaan. Technisch een goede film.

Toch vraag ik me af waarom deze film is gemaakt. De mannen sterven om het leven van één man te redden. Dat moet de absurditeit van de oorlog verduidelijken. Ze willen niet sterven, is dat niet genoeg?
Hitler Duitsland moest worden verslagen. Dat regime was bezig met een zelfmoordmissie van historische schaal – dat was duidelijk. Duitsland viel elk ander land binnen dat het kon binnenvallen. Maar we moeten niet vergeten dat de meeste Duitse soldaten net zo onschuldig waren als de Amerikaanse soldaten uit saving privat Bryan. De meesten hadden niet op Hitler gestemd, voor het laatst kon dat in 1933, en ook zij hadden de oorlog niet verklaard. Wellicht geloofden ze in de noodzaak van de oorlog, maar de zinloosheid moet ze ook redelijk snel zijn opgevallen. De chaos moet voor hen ook duidelijk zijn geweest. Ook zij waren onschuldige cynische wraakzuchtige jongens die psychologisch kapot gingen. Ook zij vertrouwden alleen nog op de jongens om hen heen. Ook zij zaten liever in films waar meer vijanden sneuvelden dan mensen aan de eigen kant.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 20 augustus 2020


Geplaatst in de categorie: geweld

4.5 met 2 stemmen 169



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)