Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn over heelal

Wachten Op Wonderen (WOW)

Terwijl ik zit te wachten op wonderen, besluit ik het heft van de Ontdekking van het Universum zelf maar ter hand te nemen.
Zou ik er met logica uit kunnen komen? De strikte, rigide discipline van het logisch redeneren?
Als dit, dan noodzakelijkerwijze dat; en als niet dit, dan dat toch evenmin.
Waarom zou logica een kans maken om de geheimen van de Kosmos te ontrafelen? Zullen we die kunst een kans geven?
Laten we op z'n minst zien hoe ver we er mee kunnen komen! Baadt het niet, dan blijft iedereen droog.

Hoe zou Sherlock, die schelm, die marionet van Conan Doyle, die buikspreekpop, dit aanpakken?
'My dear Watson, we have in front of us, methinks, one of the ultimate conundrums that plague Humanity.'
'I daresay, (nu schakelt de ondertiteling in) dat we ons hier begeven op onbetreden paden, in een labyrint van misvattingen en wilde veronderstellingen, vechtend tegen potsierlijke fabeldieren en fantastische chimera's, ontsproten aan menselijke psychologische angsten, vermengd met wanhopige mentale capriolen en duikvluchten, gevoed door ongebreidelde emotionele waanzin.
Een formidabele legermacht aan occulte tegenstanders, mijn beste, waartegen we ons slechts kunnen wapenen door middel van het meedogenloze mentale zwaard van de pure logica.'

'Voordat we starten, moeten we bereid en in staat zijn om alle niet door onszelf geverifieerde gedachtespinsels (gelezen in boeken, geleerd op scholen, gehoord van filosofen, gefantaseerd door charlatans, gemutileerd door wetenschappers) uit het raam van onze zolderkamer te mieteren, teneinde zonder verdachte bagage het onontgonnen, ongerepte gebied van heldere perceptie te aanschouwen.'

'Om te beginnen, moeten we vaststellen wat de onweerlegbare beginsituatie is waarin we ons bevinden; waar we met beide voetzolen de grond van de Aarde onder ons weten. Staande in het natuurlijke domein van deze levendige planeet. Vastgezogen aan het oppervlak; omhoogrijzend met ons kolomvormige lichaam; met bovenop het hoofd, de zetel van ons denkvermogen, dat vrij zwevend balanceert op de cilinder van de nek. Van hieruit hebben we een helder beeld van onze omgeving, en hiermee ontvangen we tevens de signalen van onze interne afdelingen.'

'Maar het is uiteindelijk de superioriteit van het denk- en evaluatievermogen dat ons in staat zal stellen de onderliggende patronen van de ordening van het Universum als met radar-ogen te doorschouwen, als de ontdekking van verborgen fundamenten van een oude kapel.'

'We dienen ons er rekenschap van te geven dat wij, als tijdelijk in dit domein vertoevende wezens, ons niet aanmatigen onze regels op te willen leggen aan dat grotere geheel waar we uit voortkomen, maar dat de regels van het kosmische spel gedicteerd worden door datgene wat er voor gezorgd heeft dat het functioneert zoals het doet.'

'Op macro-niveau draait de Aarde om de Zon; de Maan om de Aarde; de Aarde om haar as, die een hoek maakt met de ecliptica, enzovoorts. Op micro-niveau ademen wij de lucht in van de uniek samengestelde Aardse atmosfeer; zien onze ogen de vormen en kleuren van de objecten om ons heen; horen we de geluiden; voeden we ons met vruchten en planten; et cetera.
We constateren aldus een reciprociteit, een wederkerigheid, een wisselwerking tussen onze menselijke processen en die van het domein waarin we opereren.'

'Dit is een belangrijke constatering, want ze maakt duidelijk dat wij en de wereld waarin we leven fijnzinnig op elkaar zijn afgesteld. Met onze zintuigen als informatiekanalen, verzamelen we gegevens over de samenstelling en eigenschappen van deze buitenwereld, die we verwerken in onze binnenwereld zodat we de maatregelen kunnen nemen die nodig zijn voor het optimaal laten verlopen van deze interacties.'

'Ook kunnen we hieruit de gevolgtrekking maken dat wij grotendeels automatisch 'compatible' zijn met de manier van functioneren en de gradaties en potenties van van die buitenwereld. We hebben geen ruimtepak nodig, geen beademingsmachine, geen vizier dat golflengtes van het zichtbare spectrum omzet. We kunnen zonder kunstmatige hulpstukken ons volkomen volwaardig en vrij op deze Aarde bewegen, doen, communiceren, schrijven, dansen, schilderen, beeldhouwen, zwemmen, zingen, liefhebben en alles wat we maar willen.'

'Maar als kroon op onze vermogens ons te handhaven en te functioneren in deze onbekende-maar-compatibele-wereld, hebben we de beschikking over een wel zeer uitzonderlijk geoutilleerde machinerie die constant in ons hoofd calculaties en observaties maakt en verwerkt, waardoor we niet alleen de beschikking hebben over een 'live-stream', 'real-time' verbinding, maar waarmee we (na enige oefening) de meest geavanceerde nieuwe coördinaties en kunstzinnige vaardigheden kunnen verwerven, zoals het vermogen om te spreken, allerlei instrumenten uit te denken en te leren 'bespelen' of bedienen, vervaardigd uit materialen die op deze plek voorhanden zijn en die we met ons onderscheidingsvermogen en ons praktische inzicht kunnen maken.'

'Dit vermogen, dat we simpelweg 'denken' hebben genoemd (met de taal die we hebben leren spreken, met de woorden die ons zijn overgeleverd) is een welhaast magisch, in het onzichtbare gebied van de geest opererend proces dat dankzij de bouw en vernuftigheid van het brein-instrument, het zenuwstelsel, de chemische reacties daarbinnen en het dat alles overstijgend vermogen de werking ervan te observeren en te begeleiden met wat 'ons bewustzijn' wordt genoemd, ons in staat stelt een zelf-lerend en organisch (geleidelijk, met gebruikmaking van ons geïntegreerde organisme) ontwikkelend wezen te zijn.'

'Zo zie je, mijn waarde dokter, dat we niet ver hoeven gaan om terecht te komen in de wereld van de wonderen, wanneer we bereid zijn ons te verwonderen over datgene wat IS. Het enige wat nodig is, is met open blik en onbevangen geest te contempleren over datgene wat we de 'status quo' noemen: de toestand waarin we verkeren.'

'En tenslotte wordt ons ook duidelijk dat wachten niet een passieve bezigheid hoeft te zijn.
Aangezien onze breinprocessen erop ingesteld lijken om onophoudelijk bezig te zijn ERGENS mee, heb ik gemerkt dat het vruchtbaar gebruik ervan, afhangt van het beroep dat de tijdelijke eigenaar van dit instrument erop doet door er uitdagende vragen aan te stellen.'

Op dit punt wordt de betovering van het gedachteproces doorbroken door praktische overwegingen, die evenzeer een belangrijke rol spelen in het multi-dimensionale leven van ons mensenwezens op jacht naar de sterrenhemel..

Op 't spoor van God..

Nieuwjaarsmijmeringen

Schrijver: Ton Hettema, 19 januari 2020


Geplaatst in de categorie: heelal

3.8 met 4 stemmen 464



Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
22 januari 2020
Dat er toch minstens 3 paar lezers zijn die zinnig op deze 'stof' reageren, en 84 paar ogen dit tot nu toe hebben gezien (waaronder natuurlijk doublures), sterkt wel mijn vermoeden dat (achter iedere ingezonden reactie staan wellicht 3-10 ingehouden reacties) er belangstelling is voor 'n 'Hyde Park Corner', of 'n uitwisselingsrubriek, waarin deze meer speculatieve, filosoferende, uitdiepende gedachteprocessen kunnen worden gedeeld en bevorderd. Ik doe m'n beste best om elke week 'n integer doordacht en vormgegeven kolommetje af te leveren. Al neigt de aard van mijn mentale en verbale kleinodiën dikwijls meer naar het beschouwende, wellicht het essayistische segment van 't schrijfspectrum; de gastvrije term 'dagcolumn' kan m.i. moeiteloos bereid worden gevonden ook deze vorm van expressie voor 1 dag in de week onderdak te bieden. Hoe dan ook, ik stel al uw bijdragen zeer op prijs en beschouw ze als toevoegende en scherpstellende dan wel tegenwicht biedende inclusies..
Naam:
Karel Jong
Datum:
22 januari 2020
Voor mij blijft het vooral etaleren van kennis en 'geleerdheid'. Niks mis met graven, dieptewerking en piekeren over het Zijn van het Zijn. Ook al is het soms slecht leesbaar. Alleen blijf ik vinden, dat ook dit stuk nauwelijks valt onder (mijn) criteria van een column. Veel beter past dit diepzinnige heen en weer geschrijf in de rubriek Beschouwingen.
Naam:
catrinus
Datum:
21 januari 2020
Even voor de duidelijk. Het is niet echt als steek onder water bedoeld. Voor de duidelijkheid, ik ben het voor een groot gedeelte met Ton eens. En wees eerlijk Ton weet veel en als die het niet meer weet wie dan wel. Ach, iedereen mag z'n mening geven, liefst in de meest moeilijke en voor veel lezers onbegrijpelijke begrippen, prima toch. Wat ik eigenlijk een beetje wil zeggen over dit onderwerp is. Je kunt allerlei theorieën lanceren of geloven aanhangen, maar niemand die ooit achter de echte waarheid zal komen. Misschien heel misschien overschat de mensheid gewoon wel z'n 'intelligente' vermogens.
Naam:
Olean
Datum:
21 januari 2020
My dear doctor Watson (Catrinus),
ik snap je standpuntbepaling in dezen wel, maar laten we wel wezen, de insinuerende steek onder water richting Ton is niet bijzonder sympathiek. Wellicht komen zijn gloedvolzinnen op jou over als knetterende letteren, dat geeft je dunkt me toch niet het recht om dan maar, de handdoek in de ring werpend, te beweren dat als de auteur het niet weet, dat wij lezers ons daar maar bij moeten neerleggen?
Er zijn vele wegen die naar Rome leiden en de wereldbibliotheken zijn nog lang niet toe aan het verhandelen en verklaren van werelden en zijnswijzen die op nog indringender ontdekkingen en daartussen liggende verbanden wachten die 'men' tracht op te speuren. Of ze nu Sherlock Holmes heten, Ton Hettema of Bet Weter of Olean, filosofische beschouwingen, mijmeringen of anderszins, zijn nooit vrij van subjectieve lading, alleen al vanuit dat perspectief is het juist interessant om te zien waar verschillen van inzichten zich manifesteren en waar overlappingen zich onder de radar bevinden...
It's a neverending story indeed...
Naam:
catrinus
Datum:
21 januari 2020
Ach leuk dit 'intellectuele' lettergekletter tussen de heren. Maar het zelf-lerend organisme van de mens, kan zichzelf ook te veel leren en onze wereld (mensheid) naar de verdoemenis helpen. Misschien onbewust de manier de snelste weg om te ontdekken hoe alles en wat en waar 'het' in elkaar steekt.
Laat we eerlijk wezen als Ton het niet weet, dan kan niemand het weten.
Daarin zijn we dan gelukkig allemaal weer gelijk - mooi toch!
Naam:
Olean
Datum:
19 januari 2020
Sta mij toe een korte pas op de plaats te maken in de Nieuwjaarsmijmeringen na deze boeiende pogingen tot explicaties te hebben gelezen.
Na beide mijmeringen, resp. verwonderingen, met elkaar te hebben vergeleken door de machinerie van duizelingwekkende hoeveelheden synapsen binnen het netwerk van miljarden neuronen door mijn stream of consciousness te laten geleiden middels een simpele druk op de knop van de vrije wil, ontwaar ik enige basale verschillen in Welt- und Menschanschauung tussen beide heren. Waar de een m.i. zowel een receptief kosmologische en antropologische zijnswijze laat zien ontdek ik bij de ander een directief geörienteerde instelling. Wellicht dat uit deze niet parallelle schakelingen enige discrepanties op hun overigens boeiende zoektochten naar 'verklaringen' te verklaren zijn.
But correct me if I'm wrong, dear Watson...
Naam:
Bet Weter
Datum:
19 januari 2020
Alle opgenomen “kennis” overboord gooien zit er helaas niet meer in mijn beste. Wij allen zijn beladen met wel of niet verdachte voorkennis die zich in ons verankerd heeft. Het beeld om in ieder geval te trachten zo “fris” en “onbevangen” mogelijk een gedachtenstoeiparij aan te gaan spreekt mij echter wel aan.
Uitgaan van een volkomen heldere perceptie is m.i. een illusie. Het nestelen in het brein van een voortschrijdende golf aan verwerkte informatie is inherent aan ons bestaan. Onbevangen als een pasgeboren kind kunnen we niet meer zijn. We zouden geen letter op papier krijgen. We “leren” en “leren” en “leren”.

To the point: Wonderen zie ik ook iedere dag. Ik verwonder mij over het verschil in geheugencapaciteit bij verschillende fenomenen. Een paar begintonen van een lied is genoeg om een hele melodie op te roepen. Bij het opnemen van geschreven informatie gaat dit veelal een stuk moeizamer. Ik verwonder mij als ik ´s morgens een plas doe. Die heldergele vloeistof die het lichaam verlaat met gif en afvalstoffen. Wat een prachtig en vernuftig systeem. Ik verwonder mij over gezichtsherkenning. Wij hebben daar een uiterst fijn afgestemd mechanisme voor. Twee oren, twee ogen een neus en een mond geplaatst in een bolvormig object kan door ons brein in tienduizenden vormen moeiteloos onderscheidend worden gedetecteerd. Deze detectie zal een stuk moeizamer verlopen door de westerse mens als het bv. Chinezen betreft. En zo zijn er veel meer onderwerpen waarover ik mij verwonder. Mijn eerste, wellicht primitieve, reactie is om een logische verklaring te vinden voor al deze processen. Er is altijd een keuze behalve als je een verstokte determinist bent uiteraard. Een discussie over het bestaan van een vrije wil kan eindeloos zijn.

Je kan het bij de verwondering laten en het wonder als het ware gaan aanbidden of je kan op zoek gaan naar een onderliggende verklaring. Voor de wonderen boven beschreven kan ik met wat moeite wel verklaringen vinden. Het voert te ver om dit hier nu uit te diepen.

Ik heb een diep besef dat wij qua intellectuele vermogens nog in de kinderschoenen staan. Langs het pad dat we bewandelen zal een voortschrijdend inzicht ontstaan in de verklaring der wonderen waarvoor we nu eerbiedig moeten buigen. Zolang we de tijd hebben uiteraard.

Misschien staan we wel dichter bij elkaar dan een opgedane eerste indruk uit de door ons geschreven hersenspinsels zou doen vermoeden. Wij zijn beiden op zoek.

Op ´t spoor van God. Prima. Schepping en schepper vloeien wellicht langzaam ineen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)