Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn over muziek

Caro’s muziek

-----------------------------------------------------------------------------------------

De maandag-dagcolumn is een herhaling van de dagcolumn van 10 jaar geleden.
Interessant om te zien in hoeverre omstandigheden, denkbeelden en zienswijzen van toen
nu nog geldingskracht hebben.

Onderstaande column is op 17 januari 2011 op deze site geplaatst door Rob Chevallier.

----------------------------------------------------------------------------------------

Iedereen die iets betekent in de popmuziek, of dat zelfs maar denkt, reist begin januari naar Groningen. Op het Noorderslag/Eurosonic festival rennen ze daar dagen lang van de ene band naar de andere, maar druipen gedesillusioneerd af omdat ze nog niet eens de helft van alles gehoord hebben. Of, omdat jaren later bleek dat ze ondanks hun heldhaftige doorzettingsvermogen juist het eerste optreden van de grote doorbraak artiest gemist hebben.

De Groningse uitputtingsslag wordt bekroond met de uitreiking van de Popprijs. Die is voor de artiest die Nederland het meest gepromoot heeft op het gebied van de (pop)muziek.
Topzangeres Caro Emerald won dit jaar terecht. Drie Edisons, ruim 200.000 verkochte albums, een heleboel succesvolle festivalshows, drie solo shows in de Heineken Music Hall, noem maar op. En dat allemaal in pakweg een jaar. De aanstekelijke swingjazzpop met knipoog naar een hoop decennia geleden is hét Nederlandse succes van 2010. Het lijkt allemaal heel vernieuwend wat Caro doet. Toch visten andere bands al uit dezelfde vijver.

De Gigantjes bijvoorbeeld, de Nederlandse groep rond zangeres Mieke Stemerdink. Die verrasten dertig jaar geleden met een grappige mix van jazz, eighties-pop en blues. Helaas werd de groep bekender vanwege de boezemomvang van de zangeres dan om de muziek. Vergelijkbare klanken produceerden de vergeten Engelse bands Carmel en Fairground Attraction. En het Italiaanse Matia Bazar voegde met operazang een waar vaudeville element toe aan de jazzy swing.

Het dichtst in de buurt van Caro’s muziek komen het Duitse De-Phazz en ons eigen, alweer teloor gegane Room Eleven. Leuke groepen die een leuke cocktail brouwen van reggae, calypso, hiphop, lounge, salsa en nog een heleboel andere zonnige muziekstijlen. Precies zoals Caro Emerald dat doet. Hoewel Room Eleven en De-Phazz redelijk succesvol waren, bereikten ze in Nederland geen massapubliek. Waarom lukt dat Caro Emerald wel?
Dát is nu juist het geheim dat al die rennende mensen daar op dat Groningse festival elk jaar weer proberen te ontdekken.

Schrijver: Rob Chevallier, 18 januari 2021


Geplaatst in de categorie: muziek

3.8 met 5 stemmen 310



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)