Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn over ouders

ons moeder

In het dorp waar ik ben geboren werden de eerste banken in de kerk nog bezet door de notabelen van het dorp. De huidige huisarts zal er misschien meewarig om lachen, maar toen hoorde de dokter ook voor in de kerk. In de jeugd van mijn ouders beschikte hij vaak als enige over de luxe van een auto en een telefoon. Nu, op de valreep van de herfst van 2013, bezetten mijn beide broers, zussen en ik de eerste rijen van de kerk. Het is lang geleden dat we in de kerk van onze jeugdjaren zijn geweest. Een van mijn broers buigt zich voorover en fluistert: 'die misdienaar links, is dat niet dokter Van Der G.? Het is wel heel ongepast om juist hem bij deze dienst te hebben!' Het is de uitvaartmis voor 'ons' moeder.

Haar man, onze vader, overleed veel eerder, in de vroege ochtend van de 28ste juli 1972, aan de gevolgen van een hartstilstand. Het had wellicht niet zo hoeven zijn als de plaatselijke huisarts – ik noem hem voor het gemak maar even Van Der G. - destijds zijn beroepsplicht had vervuld. Hij woonde vijftien huizen van ons vandaan, maar weigerde te komen. Hij was immers niet onze huisarts. Dat klopte. We waren net verhuisd en nieuw in dit Brabantse dorp. Onze oude huisarts zat in een dorp verderop, en was bovendien met vakantie. Het duurde een eeuwigheid voordat mijn moeder wist bij wie ze wel terecht kon. Door de paniek, de onwennigheid met de telefoon – een nieuw fenomeen voor ons – en door onduidelijkheid over op welke huisarts ze wèl een beroep kon doen.
Te laat: met verbijstering en volkomen machteloos keken drie jochies en hun moeder naar de doodstrijd van hun vader en echtgenoot. De auto met mijn twee oudste zussen - ze logeerden toen bij familie -arriveerde net op het moment dat de lijkwagen voor de deur stond.

Het is een scène die zo maar in een Hollywood filmscript had kunnen staan. Het feit dat ons ouderlijk huis deels onbewoonbaar was door een brand een maand eerder heb ik nog niet eens vermeld. Voldoende aanleiding voor allerlei dramatische ontwikkelingen. Mijn moeder heeft op volstrekt eigen wijze de regie genomen op de film waar we toen in terecht kwamen.

Afgelopen week hebben we afscheid van haar genomen. Wat haar kinderen en klein kinderen betreft komt ze in aanmerking voor een gouden kalf. Voor beste regie. Of we nog iets van die
B–acteur horen - de ex-dokter en misdienaar - is maar de vraag. De pastoor die de dienst leidde verontschuldigde zich voor deze samenloop van omstandigheden. Hij zou het onderwerp met hem bespreken, zo liet hij ons weten. Het doet er ook niet meer zoveel toe. Niet meer.

Schrijver: de Thuistoerist, 7 oktober 2013


Geplaatst in de categorie: ouders

4.5 met 11 stemmen 1.676



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
petra verbruggen
Datum:
16 november 2013
Email:
peet50live.nl
Dit is voor het eerst dat ik lees hoe de situatie destijds verlopen is met het overlijden van ome Jan, ik heb hierdoor nog meer bewondering voor jullie moeder dan ik al had.
Ik hoop dan ook van harte dat, waar jullie moeder ook is, zij het goed heeft.
Naam:
mark
Datum:
7 oktober 2013
mooie ingetogen column.
Naam:
Mohair
Datum:
7 oktober 2013
Email:
louismonique4gmail.com
Wat een ontroerende, goed geschreven column.
Het raakt me.
Naam:
Léon
Datum:
7 oktober 2013
Fantastische column!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)