Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn over verjaardag

Waarheid

Waarheid
(Pravda)

Een paar maanden geleden zag ik een reportage van de Turks Nederlandse of Nederlands Turkse onderzoekster / documentairemaker Fidan Ekiz over de nieuwsmedia in Rusland.

Ze stelde controversiële zaken aan de orde, maar voor mij ging de reportage over de Waarheid, een woord dat in Rusland als naam werd gebruikt voor het officiële orgaan van de Communistische Partij dat in 1917 zijn paddenstoelenkop oprichtte en dat in 1991 weer ineen schrompelde. Nu is het nog de naam van een niet zo goedkope Poolse wodka. Het kan verkeren..

De reportage ging onder andere over de interpretatie van de toedracht omtrent de MH17. Hoe kun je dat het beste zeggen? De afschuwelijke misdaad? De weerzinwekkende aanslag? De beestachtige massamoord?

Enfin, ze volgde een ‘kritische journalist’, een vrij jonge man, die voor een ‘alternatieve krant’ het nieuws rapporteerde vanuit een zo waarachtig of waarheidsgetrouw mogelijke invalshoek.
Ik zet de omgekeerde komma’s vanuit het besef dat de MSM –mainstreammedia- zichzelf beschouwen als de standaard bepalers voor de nieuwsvoorziening. Oké, zo ver zo goed.

Deze Nederlandse reportster interviewde o.a. enkele medewerkers van het grootste Russische televisienetwerk, dat min of meer bepaalt (zoals hier bijvoorbeeld de NOS en de NPO zenders dat doen) wat de nieuws-verlangende burger te zien en te horen krijgt en hoe en wat die burger daarover dient te denken.
Net zoals bij ons en overal elders op de wereld vindt de overdracht van meningen en opinies die de omroepen verantwoord vinden plaats op zowel expliciete als impliciete wijze.

Onze reporter-dame had zich tot taak gesteld om er achter te komen waarom ‘iedereen’ hier in Nederland vindt dat ‘de Russen’ het gedaan hebben (MH17, BUK) en ‘iedereen’ in Rusland vindt dat de Oekraïners schuldig zijn.
Een nobel streven om zowel de waarheid omtrent de controverse, als de waarheid van de gebeurtenis zelf onder de tafel vandaan te wurmen.
Ze had een stevig gesprek, met behoorlijk wat stekelige reacties, met de vaste presentatoren van de Russische variant van ons programma Nieuwsuur, dat uitmondde in de bewering van de Russische ankervrouw dat ‘waarheid niet bestaat, maar een kwestie is van interpretatie’, waarmee ze onze interviewster in verbijstering achterliet.

Op de brug van Moskou waar vele mensen stil stonden bij een provisorisch monumentje voor de Russische oppositieleider Boris Nemtsov die daar werd vermoord, waar over tientallen meters bloemen waren gelegd, vroeg onze reporter aan voorbijgangers hoe zij dachten over de berichtgeving in de Russische nationale media.

Wat me het meest bijblijft, en waarom ik het hier naar voren haal, is de schamperlacherigheid van de jongere mensen t.o.v. de waarheid en de geslagenhonderigheid van de oudere mensen, waarbij een bepaalde oudere man met zoveel woorden zei dat de waarheid niet bestaat. Dat het geen enkele zin heeft om naar de waarheid te zoeken. Die is er niet.

In het licht hiervan, en voortdurend vechtend tegen de bierkaai van desinformatie, stemmingmakerij, politieke correctheid, oppervlakkig denken, geestelijke luiheid en kuddegedrag (in mezelf en anderen), vraag ik me oprecht af hoe dat zit met de lezer van de artikelen op deze site.

Ik weet namelijk zeker dat er (een) waarheid is. Een onomstotelijke, onaantastbare, soevereine waarheid. En dat wij daarmee in contact kunnen komen wanneer we ons tot het uiterste inspannen om die te ontdekken.
De waarheid van onszelf, van de wereld om ons heen, van de geschiedenis, van het heelal, van alles wat we willen weten, kunnen we doorgronden als we er onze volledige aandacht aan geven.

Zoals Kekulé de dubbele koolstof bindingsstructuur van de benzeenring in een halfbewuste droomstaat voor zich zag, zoals Newton de gravitatiekracht met een appel uit de boom zag vallen, zoals Einstein Energie, Massa en het kwadraat van de Constante van de lichtsnelheid met elkaar verbond. Misschien wel zoals Mozart de muziek hoorde die hij naar eigen zeggen alleen maar hoefde op te schrijven.

Maar, hoewel ik weet dat er in ieder individueel geval een waarheid is, wil dat niet zeggen dat ik die al ken. Daarvoor blijf ik met open geest en met onderzoekende blik in dialoog met wat en wie ik lees, hoor, zie en voel.
Net als u.
Alleen niet als het geloof dat er een waarheid zou kunnen zijn volledig is uitgedoofd. Dan heeft het geen zin, denk ik.
Ik ben benieuwd hoe u hier over denkt..

P.s. de kritische, jonge Russische journalist reisde hoopvol naar Nederland af om de presentatie bij te wonen van de Commissie die het eindrapport had opgesteld over deze rampzalige gebeurtenis. Hij keerde, vele illusies en roebels armer, terug naar Moskou. Vanwege de onbegrijpelijke lafheid en laksheid van de samenstellers en de Nederlandse regering, die hun eigen hachjes en gewin blijkbaar boven het vinden van de (‘onderste steen boven’) waarheid stellen.

Schrijver: Ton Hettema, 26 november 2016


Geplaatst in de categorie: verjaardag

3.4 met 8 stemmen 853



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
27 november 2016
Beste Hanneke, wat een prachtig inzicht dat ons begrip op eenzelfde wijze kan uitdijen als het heelal. Zeer beeldend en beloftevol.

Beste An, als ik de strekking van je reactie doortrek (tussen de regels door) dan is het goed mogelijk dat er een tijd of omstandigheid kan arriveren waarin overleven afhangt van de mate van begrip van de eigen situatie..
die tijd zou best eens elke dag kunnen zijn wat mij betreft..
Naam:
An Terlouw
Datum:
26 november 2016
Ton, WIJ, leeftijdsgenoten willen altijd de waarheid weten, de jongere garde zal het worst zijn. Begrip is er niet, of nauwelijks. Triest dat slechts een handvol mensen zich nog wel druk maken, tot ook zij ondersneeuwen in de groep: onbenullen...je leven zal er maar vanaf hangen, of erger: je gemoedsrust...
Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
26 november 2016
Bravo voor je inzicht dat onze media ons net zo hard brainwashen als media dat doen in andere landen. Dat is geen populair-makende stellingname. Verder, wat betreft waarheidsvinding, ik denk dat een mens zijn/haar - bewust of onbewust - gekozen perspectief weerspiegeld en bevestigd ziet in zijn/haar omgeving: we zijn selectief zonder het te weten, we zien wat we willen zien. En dat is dan onze waarheid, voor even. En dat is prima; je moet toch ergens beginnen, nietwaar? Totdat een nieuw inzicht leidt tot een nieuw perspectief, op basis waarvan de buitenwereld ontvangen wordt en dat leidt tot een nieuwe schakering van waarheid, voor even. Enz. Uiteindelijk, denk ik, heeft perspectief op de buitenwereld (en dus je concept van waarheid), heel veel te maken met wie je denkt dat je bent. Identiteit bepaalt, denk ik, wat je waarheid is. Is er een ultieme waarheid voor wat betreft identiteit? Ook dat is, denk ik, een begrip dat onderhevig is aan voortschrijdend inzicht. Waarheid als uitdijend complex, net als het heelal.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)