Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn over wereld

Mijn eerste kaartje

Lang, lang geleden zat ik op de Wilhelminaschool in Coevorden. Ik weet niet in welke klas, maar misschien in de derde klas, of de tweede, kreeg ik mijn eerste aardrijkskundeboekje dat een enorme indruk op me heeft gemaakt. Het heette, omdat de samenleving toen nog wat inclusiever was, ‘ons eerste aardrijkskundeboekje’ (Wolters-Noordhoff, Groningen, 1961). Aardrijkskunde was van ons allemaal en we deden dingen samen.

Dit boekje opende mijn ogen. Ik kreeg het ergens in de jaren negentig van iemand die op de lagere school les gaf en die mogelijk zijn zolder opruimde. Of een magazijn op zijn school. Ik heb geen idee wie het was. Het was een kennis van Joop Meijer, de partner van mijn schoonmoeder. En via Joop wist hij waarschijnlijk dat ik geograaf was en interesse zou kunnen hebben in ons eerste aardrijkskundeboekje.

Nou, dat is inderdaad het geval. Ik bezit het nu al meer dan twintig jaar en elke keer als ik het zie, ben ik weer blij. Vooral vanwege les 3. In les 3 kregen we les in plattegronden. We tekenden de plattegrond van ons, niet mijn, lokaal. Hierdoor leerde ik wat een kaart was. En dat je een lokaal, een kamer, een huis, een dorp, een land en ja, de hele wereld in kaart kon brengen. Er ging een wereld voor mij open – de wereld van kaarten. En die wereld is nooit meer dicht gegaan.

Later zou ik voor scripties kaarten tekenen. Ik zou voor rapporten kaarten toevoegen. Er staat een kaart van mij in een Frans middelbare schoolboek Grandes Lignes (1995) en er hebben kaart-cartoons van mijn hand gestaan in Girugten en het Gronings Dagblad. En nog steeds hou ik van kaarten. Als ik na een lange reis in een vreemde stad kom en mijn humeur is om te schieten, dan, zo weet mijn vrouw, moet je mij een kaart van die stad in handen drukken en ik ben weer helemaal tevreden. Met kaarten kun je de wereld tekenen en daardoor kun je de wereld begrijpen. Kaarten zijn voor mij kunst. Gebruikskunst.

En ik heb ooit ons klaslokaal in kaart gebracht. Als ik les 3 voor mij pak, herinner ik me dat nog steeds. Ook andere bladzijden herken ik nog wel, Soestdijk, Naarden, de TEE trein op het station in Amsterdam en de haven van Rotterdam, maar het meest indrukwekkend van het hele boek blijft voor mij dat ik, wij, leerden hoe we ons klaslokaal in kaart konden brengen. Het was lang zo indrukwekkend niet als ‘my first sony’ of ipad (ik-pad), maar ons boekje.

En ons eerste kaartje.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 13 februari 2020


Geplaatst in de categorie: wereld

4.0 met 1 stemmen 317



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
15 februari 2020
Hoe fascinerend dat de cartografie maar een paar eeuwen oud is! Overigens zat ik op de Paul Krugerschool in Coevorden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)