Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

DE VLOEK DER SCHAALVERGROTING

Ooit begon ik mijn onderwijscarrière aan de lagere school. Dat was in de tijd dat de basisschool nog lager was. De bewaarschool heette toen al kleuterschool en de juffrouw die op de kleuters paste heette kleuterleidster. Ikzelf was onderwijzer, maar de kinderen noemden me “meester”. Ik hoor mijn vader nog zeggen, toen ik naar de kweekschool (de voorganger van de pedagogische academie) ging : “Ik vind het best dat je onderwijzer wordt, als je maar geen schoolmeester wordt!” Alle ‘leerkrachten' – zo heten die watjes die nooit een vak hebben geleerd – heten nu leraar, ook de mensen die ‘les’ geven op de kleuterschool. U ziet: er is veel veranderd in het onderwijs.
Tegenwoordig zijn de jammerklachten over de kwaliteit van het onderwijs niet van de lucht. 'Ze' kunnen niet meer rekenen, zelfs de leraren kunnen niet meer spellen. De universiteiten klagen dat eerstejaars studenten onvoldoende niveau hebben en bijgespijkerd moeten worden. Eerst moest het studiehuis worden ingevoerd, nu klagen zelfs de leerlingen dat ze niet meer gewoon les krijgen. Bezuinigingen worden gecamoufleerd met fraaie kreten als ‘het nieuwe leren’ (Het Nieuwe Leren van de Keizer).
Eigenlijk is alle ellende begonnen met de mammoetwet. Niet dat alles vóór die tijd ideaal was, maar vanaf de zeventiger jaren heeft er een enorme schaalvergroting in het onderwijs plaatsgevonden. Niet alleen in het onderwijs trouwens; ook bijvoorbeeld in de landbouw werden de bedrijven steeds grootschaliger. Er ontstonden mammoetscholen met duizenden leerlingen die – net als de leraren – tot nummers werden gereduceerd. Omdat het meten met de menselijke maat in die onderwijsfabrieken niet meer mogelijk was, moesten de resultaten gemeten worden in (cito)toetsen en examens. Het examen vormde niet langer de afsluiting van een schoolloopbaan, nee, de school werd een opleidingsinstituut voor het examen.
Het nieuwe kabinet heeft, vóór het is aangetreden, al aangekondigd dat er flink geïnvesteerd gaat worden in het onderwijs. Als dat maar niet betekent dat het aantal managers en onderwijskundigen nog zal toenemen. Volgens mij moet er een drastische schaalverkleining plaats vinden. Kleinere klassen en kleinere scholen, zodat kinderen en studente meer individuele aandacht krijgen. ‘De’ leerling bestaat niet. Ieder kind stelt andere eisen en heeft een andere begeleiding nodig. Stel het kind centraal, dat wil zeggen ieder individueel kind, en kijk hoe je ieder kind het best kunt begeleiden. Dat kost geld, ja, maar die investering verdien je dubbel en dwars terug. Ik ben er van overtuigd dat op die manier de school weer plezierig wordt, voor de leerlingen en voor de leerkrachten, die elkaar weer bij naam en toenaam zullen kennen.

#*#

Schrijver: Geert Kruideren, 13 februari 2007


Geplaatst in de categorie: school

2.4 met 8 stemmen 1.037



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Isabeau
Datum:
7 november 2007
Dit klopt echt helemaal. Ik zit nu in het examenjaar en het is nu al "examen dit, examen dat", maar niet "dit kan in je verdere leven nog van nut zijn".
De Tweede Fase is de grootste fout op de middelbare scholen. Ik zit er middenin.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)