Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

LANGE VAKANTIES

Toen ik nog werkte kreeg ik altijd weer dezelfde opmerkingen als ik op een verjaardag of ik de kroeg vertelde dat ik in het onderwijs werkte: “Lekker lang vakantie!” Vaak vroeg ik dan: “Hoe vaak per jaar heb jij vakantie?” Meestal was het antwoord:”Eén keer”. “En?” vroeg ik dan, “Hoe is het om daarna weer aan het werk te gaan?” “Beroerd”, was meestal het antwoord. “Nou”, zei ik dan, “dat maken wij zes keer per jaar mee”. Dan was het meestal even stil.

Natuurlijk is het fijn om zo lang vakantie te hebben. Voor sommige mensen is dat een belangrijke reden om voor dat beroep te kiezen. Andere mensen kiezen een beroep vanwege het hoge inkomen of de lease-auto. Feit is wel dat je in het ritme van het jaar van vakantie naar vakantie leeft en dus steeds naar een piek toe werkt. Gevolg is dat je aan het begin van de zomervakantie en ook in de kerstvakantie gebroken bent. Je leeft als het ware met de seizoenen, met de stemmingen van de jeugd. Voor ambtenaren die het hele jaar door in een gemoedelijk tempo achter hun bureau werken is dat moeilijk te begrijpen. Je zegt toch ook niet van een profvoetballer dat hij maar twee keer drie kwartier per week werkt!

Hoe kan het dat onderwijsmensen zo lang vakantie hebben en dat toch het ziekteverzuim in het onderwijs toeneemt? Volgens mij heeft dat alles te maken met de schaalvergroting die ook in het onderwijs heeft toegeslagen. Mammoetscholen met duizenden leerlingen zijn onwerkbaar. De menselijke maat is volkomen zoek. De onderwijsmanagers bedenken plannen die niet uitvoerbaar zijn, maar die toch door de mensen in de klas moeten worden uitgevoerd. En als die plannen dan weer blijken te zijn mislukt komt de politiek weer met nieuwe ideeën, die weer in nieuwe plannen moeten worden omgezet, die natuurlijk ook weer mislukken.

Als de menselijke maat niet terugkomt zal het nooit wat worden. Het gaat niet om examens, toetsen, scores en getallen, het gaat om mensen die elkaar kennen en samen werken aan een gezamenlijk doel.
Maar ja, naar roependen in de woestijn wordt toch niet geluisterd.

Schrijver: Geert Kruideren, 17 april 2007


Geplaatst in de categorie: overig

3.0 met 5 stemmen 728



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ikke
Datum:
17 april 2007
De menselijke maat is volkomen zoek. Klopt!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)