Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

De schaamte voor Joost Z.

Er was eens een schrijver die ik bewonderde. Ik heb een paar boeken van hem gelezen en inderdaad: chapeau. Doe het 'm maar eens na. Romans, essays, gedichten: het lijkt hem allemaal even makkelijk af te gaan. Van alle markten thuis die man. Althans, dat wil hij zijn. En geef hem eens ongelijk. Dat zijn jongste werk een pamflet is, verbaast me niks. Zijn politieke engagement heeft hij nooit onder stoelen of banken gestoken. Na de knotsgekke verkiezingsuitslag in november vorig jaar moet hij gedacht hebben: hier moet ik iets mee.

Ik weet het niet. Natuurlijk: de kiezer is een rare vogel. Iemand die niet weet wat 'ie wil en alle kanten opvliegt. Die naar links wil, maar ook weer niet. Je zou er een boek over kunnen schrijven. Of degene die ik bewonderde dat ook had moeten doen, is een tweede. Deze schrijver kan zoveel beter. Al is de titel onovertroffen: De schaamte voor links. Daar kan de PvdA nog een puntje aan zuigen. Vorige week verscheen het rapport van de commissie-Vreeman: De scherven opgeveegd. Mooie variant op De kaasstolp aan diggelen.

Ik moet eerlijk zeggen: ik geneer me een beetje. De schrijver die ik bewonderde was laatst te gast bij Knevel & Van den Brink. Dat is op zich al erg genoeg, maar dat zij hem dan nog vergeven. Kwalijker vond ik datgene wat hij zei. Namelijk dat het hem zoveel moeite kostte, links stemmen. Kiezen kan ook een sleur worden! Maar welja, hij had toch maar weer PvdA gestemd. Bij gebrek aan beter. En uit schaamte, als hij eerlijk was. Wat moest hij anders? Nee, hij wilde wel trouw blijven aan zichzelf. Wie hij dan kennelijk ook is of is geworden.

Ooit mocht ik hem interviewen, de schrijver die ik bewonderde. Hij wilde me alleen telefonisch te woord staan. Ik belde keurig op de afgesproken tijd, maar hij zei dat ik over een half uurtje moest terugbellen. Dat deed ik. Vervolgens vroeg hij of ik het over een kwartier nog eens wilde proberen, dan had hij echt tijd. Dat deed ik. En zo ging het nog een paar keer: er was iedere keer iets. Mijn deadline was intussen angstvallig dichterbij gekropen en dat probeerde ik hem duidelijk te maken. Waarop hij zei: “Kun je niet iemand anders zoeken?”

Ik schaam mij. Voor mijzelf en mijn vak, maar ook een beetje voor de schrijver die ik bewonderde.

Schrijver: Quirijn Metz, 5 juni 2007


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.5 met 4 stemmen 532



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
geert kruideren
Datum:
5 juni 2007
Email:
geert.kruiderendigitaaltafel.nl
Ach ja, machteloosheid tegenover arrogantie; de politiek ten voeten uit......
En met de media is het al niet veel beter.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)