Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Laat naar bed

Nee, dit wordt geen stukje over de dopingperikelen uit de Tour de France. Ik heb echt geen belangstelling voor de laatste onthullingen van Mart Smeets en consorten. De Tour kan mij op dit moment gestolen worden. Die wereld van leugen en bedrog, van grote en kleine machtsspelletjes, die wereld kan niet op tegen de fantastische avond die wij hebben gehad. Een hele andere wereld trok aan ons voorbij, een wereld van boeken, films, musicals, sport, (ja, dat ook), maatschappelijk problemen, etc. We hebben alles uitvoerig besproken. Want onze kleindochters logeerden een nachtje bij ons.

De meiden zijn respectievelijk bijna13 en ruim 16 jaar oud en de wereld ligt voor hen open. In die wereld word je verliefd (of niet), droom je over een musicalcarrière, wil je iets bereiken in je sport, of denk je soms wel eens na over je toekomst. Maar er is één ding zeker, je wilt je ontworstelen aan de burgerlijke wereld van je ouders. Tenminste dat zeggen ze en dat denken ze, maar ze blijven in hun doen en denken dichter in de buurt van de keuzes van hun ouders dan ze zelf misschien wel zouden willen.

Meiden van die leeftijd hebben een uitgesproken mening en dat is wel zo handig, want voor twijfel is nog geen plaats. Ze zijn nog niet besmet met het virus van veel volwassenen: eerst zien en dan geloven. Ze storten zich met volle overgave op nieuwe dingen en zien de toekomst als één groot avontuur. Wij hebben alles al eens meegemaakt, dus wij verbazen ons bijna nergens meer over. Zij daarentegen laten geen enkele kans onbenut, zij grijpen alles aan, want je moet toch alles meemaken voordat je oud bent. En dat doen zij met een bijna grenzenloos optimisme.

En zo kon het gebeuren dat ik in de nacht van woensdag op donderdag pas na tweeën mijn bed heb opgezocht. Ik heb geslapen in heerlijke onwetendheid, het hysterisch gedoe rond ene Rasmussen was volledig aan mij voorbij gegaan. Maar ik viel wel in slaap in de volle overtuiging dat het met onze wereld nog wel goed zal komen. Daar zullen een stel prachtige meiden, zoals onze kleindochters, mede voor zorgen.

Natuurlijk, zij zullen ook nog vaak genoeg hun hoofd stoten, zij zullen teleurstellingen moeten verwerken en hier en daar littekens oplopen. Maar ik hoop dat het nog heel lang duurt voordat zij eelt op hun ziel krijgen. En ik hoop dat het nog langer duurt voordat zij de wereld van list en bedrog, die wielrennerij heet, gewoon gaan vinden.

Schrijver: Watze Elgersma, 27 juli 2007


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.6 met 17 stemmen 524



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Je jongste dochter
Datum:
30 juli 2007
Ooit waren wij het (je dochters) die tot diep in de nacht met je aan het kletsen waren, nu je kleindochters. Bedankt Pa, je praat en schrijft nog steeds als de beste.
Erna

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)