Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Zes min

In mijn jeugd – ja, opa, dat weten we nu wel – kreeg je drie keer per jaar een schoolrapport mee naar huis. Het meest intrigerend vond ik als klein jongetje de cijfers voor gedrag en vlijt. Dat waren ook toen al merkwaardige begrippen: gedrag en vlijt. Maar nog vreemder vond ik, dat je voor die karaktereigenschappen – want dat zijn het toch - een waarderingscijfer kon krijgen. Ik moet een voorbeeldig kind zijn geweest, want mijn oude, vergeelde rapporten laten steevast twee achten zien. Hogere cijfers werden hiervoor overigens nooit gegeven.

Een generatie later kregen ‘gedrag en vlijt’ een invulling. Mijn, eveneens voorbeeldige, dochters kregen ‘woordrapporten’ mee, die gemakkelijk te interpreteren waren: S…..is een lief en pienter kind, dat soms wat weg kan dromen. E… is nogal snel afgeleid, maar erg sociaal in de groep. De kinderen kregen voor de verschillende vakken een O, een V, of een G. Voor de ouders werd dat in het begin nog uitgelegd: O was onvoldoende, dus een vijf of lager. V stond voor voldoende: een zes of een zeven en G betekende Goed, dat was een acht of hoger. Later verdween die uitleg en daarmee ook de cijfervergelijking.

Nog later moest ik, om de rapporten van de kleinkinderen te begrijpen, toch minstens een leergang statistiek hebben gevolgd. Allemaal termen zoals ‘neemt veel initiatief’ en ‘is erg afwachtend’ met daartussen vijf rondjes, waarvan er één was zwart gemaakt. Erg vaak was het middelste rondje zwart gemaakt, het kon met dit kind nog alle kanten op óf de leerkracht was zelf het spoor bijster. Het hele rapport leek verbazend veel op een slecht ingevulde enquête. Helaas kwamen cijfers nog maar zelden voor op die schoolrapporten.

Inmiddels weten mijn kleinkinderen op het voortgezet onderwijs wel weer wat rapportcijfers zijn. Zij kunnen tot minstens twee cijfers achter de komma uitrekenen welk cijfer ze moeten halen voor een SO (Schriftelijke Overhoring) om een voldoende op het rapport te krijgen. Misschien kunnen kinderen tegenwoordig niet rekenen, maar calculeren kunnen ze als de beste!

En dat is niet zo vreemd in een land vol calculerende burgers. Het is hen met de paplepel ingegoten, niet in de laatste plaats door onze eigen overheid, door onze eigen graaiende captains of industry, door steeds met elkaar het randje op te zoeken. En moet nu uitgerekend Balkenende roepen: “Waarom genoegen nemen met een zesje? Waarom middelmatigheid tot deugd verheffen?” Hij en zijn hele kabinet zijn middelmatig en verdienen amper een zes min!

Schrijver: Watze Elgersma, 7 september 2007


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.1 met 12 stemmen 317



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)