Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Er gaat niets boven privacy in Groningen

In Groningen raakten de extremen elkaar.

Een jonge vrouw Eileen die uit idealisme in de problemen is gekomen in Colombia.
Haar dagboeken zijn gevonden in een kamp van de ondergrondse beweging, waaraan zij haar ziel en zaligheid heeft verbonden.
En daaruit zijn delen gepubliceerd. Door deze publicatie is haar leven in gevaar.

Drie mannen van middelbare leeftijd zijn in de problemen gekomen omdat hun heimelijke activiteiten door Justitie zijn geopenbaard. Zij hebben in een reeks van jaren mannen uitgenodigd om seks mee te bedrijven. Maar hun gasten zijn bedwelmd, onzedelijk benaderd en ingespoten met hiv-besmet bloed.

De acties van de jongedame worden gekenmerkt door een hoge mate van idealisme: zij wilde met hart en ziel de armoede in Colombia bestrijden. Níet met haar verstand, want anders had ze kunnen weten dat ook ‘linkse’ verzetstrijders/terroristen zich niet onttrekken aan menselijke wetten dat macht corrumpeert. Vide Fidel.
Maar ik ervaar het als hartverwarmend dat iemand uit het verwende en geïndividualiseerde westen zich zo wil inzetten voor een betere wereld elders.

De acties van de drie heren worden gekenmerkt door een onvoorstelbaar hoge graad van cynisme: een buitengewoon schaamteloze ongevoeligheid voor wat ze een ander aandoen.

In beide gevallen heb ik er last van dat informatie die niet voor mij bedoeld is tot mij komt.
Een dagboek is per definitie privé. En er moeten zeer dringende redenen zijn om tot publicatie over te gaan. De vader van Anne Frank heeft ooit toestemming gegeven voor publicatie van het dagboek van zijn vermoorde dochter. Een hoger doel (het aan de kaak stellen van het duivelse systeem van de nationaal-socialisten) ging dus voor de bescherming van de privacy van Anne. Ook nu nog bekruipt mij bij herlezing van de fijngevoelige beschrijving van haar diepste zieleroerselen een unheimisch gevoel dat het alleen haar aangaat en niet mij.
Ik heb de aantekeningen van Eileen niet gelezen. Ze gaan mij niet aan.

Van de details rondom de escapades van de Groninger hiv-maniakken wil ik zo weinig mogelijk weten. Hun advocaten achten de zaak van hun geachte cliënten juridisch en medisch gecompliceerd: een dooddoener als de zaak in beginsel duidelijk is. Maar het liefst lees ik zo weinig mogelijk over de mensonterende details van deze seksontmoetingen: in ieder geval de slachtoffers hebben recht op privacy. Hun eenzame acties om met vreemden klaar te komen gaan mij niet aan.

Laten we de privacy hoog proberen te houden: dat er ook in dat opzicht niets boven Groningen gaat.

Schrijver: Dagschrijver, 9 september 2007


Geplaatst in de categorie: moraal

4.3 met 13 stemmen 324



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)