Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Goldene Hochzeit

Op kantoor zit tegenover mij een alleraardigste collega, die een prachtige taak heeft. Zij bereidt het bezoek van onze burgemeester voor aan mensen die iets bijzonders te vieren hebben: een zeer respectabele leeftijd bereikt of eindeloos lang getrouwd. Je ziet dat helemaal voor je, twee aandoenlijke oudjes knikkebollend in het bejaardenhuis en een burgemeester die een bosje bloemen komt overhandigen. Die hoge leeftijd, dat wil nog wel lukken, maar die huwelijksjubilea?

Het afgelopen weekeinde brachten wij door in Ravensburg, in het zuiden van Duitsland dichtbij de Bodensee. Samen met kinderen, kleinkinderen en vrienden vierden Karl und Brigitte hun Goldene Hochzeit, zij waren, in hun eigen woorden, das Jubelpaar. En wij mochten daarbij aanwezig zijn, sterker nog, wij moesten op de ereplaatsen zitten. Dat vraagt om een verklaring.

Zo’n twintig jaar geleden sloegen wij onze tent op in Istrië, samen met onze dochter van amper 18 jaar. Na een paar dagen ontdekten wij dat een Duitse jongen zeer bedreven was in het insmeren met zonnebrandolie. Hij wist op onnavolgbare wijze onze dochter te behoeden voor de pijnlijke gevolgen van al te bloot in de zon liggen. De rest laat zich raden, het was een vakantieliefde uit het boekje.

We waren nog geen twee weken thuis, toen op een zaterdagochtend vroeg de bel ging. Voor de deur stond Joachim, die in het holst van de nacht helemaal uit Ravensburg was komen rijden. Het feest heeft ongeveer een half jaar geduurd, zij ging met de trein naar Zuid-Duitsland en hij overbrugde de ruim 700 kilometer met de auto van zijn vader. Tot de afstand en het taalverschil sterker bleken dan de liefde, tegen de Kerst was het uit. Jammer, want Joachim was een leuke knul.

Hij had ons wel verteld hoe mooi zijn geboortestreek is, dus gingen we het daaropvolgende jaar naar de Bodensee op vakantie, zonder dochter overigens. Een bezoekje aan Joachim lag daarbij voor de hand en zo belden wij op een middag aan bij zijn ouderlijk huis. We werden zeer gastvrij ontvangen door Karl en Brigitte, die ons de rest van de vakantie uitvoerig de omgeving hebben laten zien. Onze kinderen hebben hun weg vervolgd met andere partners, maar de wederzijdse ouders werden vrienden voor het leven.

Want sindsdien bezoeken we elkaar met enige regelmaat en hebben contact via de telefoon. We leerden letterlijk om over grenzen heen te kijken en we ontdekten overeenkomsten én verschillen: de burgemeester met het bloemetje hebben we niet gezien.

Schrijver: Watze Elgersma, 28 september 2007


Geplaatst in de categorie: feest

4.1 met 13 stemmen 1.685



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Erna
Datum:
7 oktober 2007
Haha, mijn hochzeit was kort. Maar jullie vriendschap gaat richting de twintig jaar. Zal ik maar een bloemetje bij jullie brengen?
Liefs je dochter ;-)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)