Wende
Ik kom ’s avonds laat thuis.
Moe begin ik mijn laatste rondje te zappen: beginnend bij 1 wil ik gewoontegetrouw dóór omdat ik Pauw te adrem vind en Witteman te sullig.
Maar ik zie en hoor een jonge vrouw zingen die mij ogenblikkelijk fascineert.
Altijd laat ik verstek gaan bij muzikale intermezzi, zelfs als ze verzorgd worden door muzikale grootheden als Bauer, Borsato of Gordon.
Nu pakt de muziek mij meteen bij mijn kladden: hebbes.
Het programma eindigt in applaus zonder dat ik er achter kom wie de zangeres is.
Hoewel het laat is (te laat) wacht ik op de volgende herhaling: eerst het nieuws, dan andere gasten. En dan: Wende Snijders, want zo heet ze.
Ze is bij het gesprekje aandoenlijk nerveus onder de vragen van de kijklustige Pauw. Ze blijkt ook al Edisons gewonnen te hebben.
Hoe zit het met mijn algemene ontwikkeling?! vraag ik mij vertwijfeld af. Ik volg Darfur in Hilversum, ik volg Donner in Den Haag, ik volg Koeman in Spanje, ik volg Lieke in de Gouden Kooi, ik volg eigenlijk alles maar: Wende Snijders?
Zodra ze zingt, pakt zij mij weer in. Met een stel enthousiaste musici, maar vooral met haar energie en timing: uitstraling!
Vannacht droom ik dat ik vanmorgen naast haar wakker word door de Philips wake-up-lamp, terwijl Wende zingt.
In echtheid wacht ik op de 2 cd’s en één dvd die ik van haar voor € 25 euro bij bol.com besteld heb.
Geplaatst in de categorie: muziek