Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Retour Dokkum

Het was echt een dag om over de Afsluitdijk te rijden. Ik moet zeggen: ik heb die aanvechting zelden. Decennia zijn voorbij gegleden zonder de onmiddellijke behoefte om de Zuiderzee te willen bedwingen. Het kwam nooit in me op, het schoot er steeds bij in. Tot vorige week woensdag. Ik moest voor 'zaken' naar Dokkum en kon het niet laten om vanuit Utrecht, in plaats van door de polder, via Noord-Holland naar Friesland te rijden. Dan maar een paar kilometer meer. Het was koud en mistig, precies het weertype dat bij zo'n rit past. Op deze manier pakte ik het milieu mooi terug.

Het moet, eens even kijken, vijfentwintig jaar geleden zijn geweest dat ik De Dijk der Dijken voor het laatst heb getrotseerd. In mijn herinnering was hij toen korter. Er komt geen einde aan, lijkt het. Dan doemt een blauw bord op met een kopje koffie. Aha, ik ben nog in Nederland. De twijfel had al toegeslagen. Zelfs hier, in dit spaarzame niemandsland, bouwen ze nog een lunchroom. Ik scheur verder. Weer een bord, deze keer met een waarschuwing: Pas op, schietoefeningen. Ben ik nog steeds in Nederland? Ik kijk angstig om me heen, maar de vijand is waarschijnlijk aan het lunchen.

Het einde van de dijk nadert. Mijn maag knort, dus de volgende horeca-aanduiding komt als geroepen. De afslag en het lot voeren mij naar De Poort van Friesland in het plaatsje Zurich. Ben ik nog in Nederland of zit ik inmiddels, haha, in Zwitserland? Ik bevind mij in elk geval in the middle of nowhere. Zo zie je ze toch niet veel meer, sleetse en bedompte plekken als deze. Alleen de ouderwetse ober ontbreekt. Verder klopt alles: van de plastic bloemen (zóó 1956!) tot de klapdeurtjes (zwiepzwiep) en van de werkmannen aan tafel (van wie er eentje op Johnnie Heitinga lijkt) tot de ijskaart (dame blanche).

Tijd om af te rekenen. Ik kan hier zowaar met pin betalen, dat dan weer wel. Leve de vooruitgang. Op naar Dokkum: hoe lang zou dat eigenlijk nog zijn vanaf hier? Toch eens vragen. Een uur, schat de bediening. Wát? Nou, dan mag ik wel opschieten. Ik dacht dat het na de Afsluitdijk nog hooguit een halfuurtje zou zijn. Niet dus: de onderneming begint nu pas. “Je moet heel Leeuwarden door.” Oef, dat klinkt erger dan de ring van Parijs. Heel Leeuwarden. En dan ben je er nog niet, zo blijkt. Terug rijd ik door de polder – die dijk komt wel weer een keer.

Schrijver: Quirijn Metz, 19 februari 2008


Geplaatst in de categorie: reizen

3.8 met 8 stemmen 601



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
geert kruideren
Datum:
19 februari 2008
Email:
geert.kruiderendigitaaltafel.nl
Had je je paspoort wel bij je?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)