Zum kotzen
‘Ich war schwanger, mir ging’s zum Kotzen’, zong de Nina Hagen ooit in ‘Unbeschreiblich weiblich’. Bepaald geen liefdesliedje en al helemaal geen ode aan het ongeboren kind. Wel een heftig pleidooi voor de zelfstandigheid van de vrouw.
De agressie van Nina Hagen is alweer een kwarteeuw oud en de roep om meer zelfstandigheid voor vrouwen verstomd. Hoe jammer Ciska Dresselhuis dat ook vindt. Tegenwoordig mag je als vrouw gewoon zeggen dat een carrière leuk en aardig is, maar thuis met de kinderen, minstens zo leuk en zeker zo belangrijk.
Muziek in de oren van André Rouvoet. Zijn kinderwens is een landszaak geworden. Christenvriend Donner helpt een handje. Vrouwelijke zelfstandigen kunnen vanaf nu een uitkering krijgen bij zwangerschapsverlof. Een vreemde zaak. Op de goede bedoeling kan je nauwelijks aanmerkingen maken (vrouwen met een uitkering nemen wat meer tijd voor het kind en gaan niet meteen weer aan het werk), maar op het principe des te meer.
Een zelfstandig ondernemer regelt zijn eigen pensioen- en arbeidsongeschiktheidsverzekering. Dat hebben we zo afgesproken. Je kan zwangerschap heel poëtisch bezingen, maar het gevolg ervan is tijdelijke arbeidsongeschiktheid. Daar moet je dus wat voor regelen als ondernemer. Of niet, ook een keuze.
Het zal best zo zijn dat veel zelfstandigen geen deugdelijke arbeidsongeschiktheidsverzekering hebben, omdat die belachelijk duur is en bizarre voorwaarden en uitsluitingen kent. Dan maar doorwerken met je lopende neus, RSI-arm of bolle buik.
Het kan ook zijn dat je dat als kabinet of als maatschappij slecht of onwenselijk vindt. Dan maken we een centrale voorziening voor vrouwtjes én mannetjes. Dan dragen ondernemers maar wat meer af.
Maar dat Rouvoet en Donner alleen hun eigen hobby’s uit de staatskas financieren…
Mir geht’s zum kotzen.
Inzender: harry van dooren, 1 maart 2008
Geplaatst in de categorie: politiek
Heb je misschien je buik vol van de verzorgingsstaat?
Troost je: hypes gaan voorbij.