Belastingaangifte
Er is ooit een tijd geweest, dat ik met groot genoegen mijn belastingformulier invulde. Dat was vroeger, toen ik er nog zeker van was dat de minister van Financiën met een royaal gebaar mijn vakantiegeld zou aanvullen, mits ik een beetje op tijd over de brug kwam met mijn gegevens. Dan kwam zijn donatie tenminste vóór onze vakantie binnen en konden wij (gedeeltelijk) op kosten van de staat lekker in de zon liggen.
Aan dat feestje waren maar een paar simpele voorwaarden verbonden: een niet al te hoog inkomen en flink wat aftrekposten, zoals hypotheekrente, giften, rente over een persoonlijke lening, enz. Mijn dierbare echtgenote maande mij dan ook tot grote spoed, zodra de laatste envelop met de noodzakelijke cijfertjes op onze deurmat was gevallen: ‘Heb je de aangifte al ingevuld, want des te eerder komt de teruggave’.
Wij kozen namelijk nooit voor het fenomeen ‘vooraftrek’ – wat een raar woord eigenlijk, zouden ze dat bij ‘Spuiten en Slikken’ kunnen gebruiken? – want wij creëerden zo ons eigen spaarpotje. De fiscus beloonde ons namelijk stelselmatig met een aardig bedrag, dat wij vervolgens konden besteden aan allerlei nuttige zaken, zoals vakanties en andere frivoliteiten, ik associeer belastingparadijs dan ook nooit met Liechtenstein of Luxemburg, maar altijd met ons bescheiden stekje in Zuid-Frankrijk.
Maar de tijden zijn veranderd, mijn inkomen is (een beetje) gestegen, ik ‘beun’ er wat bij en mijn hypotheekrente is tot een absoluut minimum terug gebracht, of, zoals de notaris zei: ‘Meneer, daar kunt u vandaag de dag nog geen kippenhok voor huren’. Kortom, wij mogen ons verheugen in een redelijke welstand, ja het gaat ons goed, dank u wel.
Ik was dan ook onaangenaam verrast toen ik dezer dagen de uitkomst zag van mijn jaarlijkse martelgang van de belastingaangifte. Jawel, martelgang, want elke keer veranderen die grapjassen wel een paar dingen, zodat je kennis van het vorig jaar volkomen nutteloos blijkt te zijn. Maar het wordt nog erger: toen ik alles - naar Gereformeerde eer en geweten - had ingevuld, bleek dat de belastingmensen van mijn geld in de zon willen liggen!
De uitkomst van mijn geploeter is namelijk geen teruggave, maar bijbetalen! Dat viel dus vies tegen, want dat was mij nog nooit overkomen. Nu ben ik niet tegen het betalen van belasting, integendeel, ik werk bij de overheid en mijn salaris wordt opgebracht door mensen zoals u, de belastingbetaler. Maar om nu te zeggen dat ik hier vrolijk van werd, nou nee. Ach, wat zit ik nou te zeuren, hoe hoger je belastingaanslag, hoe hoger je inkomen, nietwaar?
hetnet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: actualiteit
Belastingaangifte
551
Geef je reactie op deze inzending:
Ze werden ook al eens door Pim bedrogen.
Mijn stukje was helaas al ingezonden
Toen Gekke Geert toch met zijn filmpje kwam
En ja hoor, het voorspelbaar dom gezwam
Daar raakte ik niet echt van opgewonden.
Want wie zijn nu uiteindelijk verliezers
Dat zijn al die bedrogen Wilders-kiezers.