Naar ‘de Chinees’
Sambal bij??? Ja, leuker kunnen we het niet maken, maar pittiger wel misschien. Zeg eens eerlijk, wie van jullie heeft nog nooit iets bij ‘de Chinees’ gehaald? Babi Pangang, Nasi Goreng, Bami, Foe Yong Hai, Tjap Tjoy of een Loempia. Misschien stond Peking-Eend niet altijd op het afhaal-menu, maar voor weinig geld veel eten, dat hebben wij als Nederlanders toch graag, of niet soms? Nou ja, iedereen, behalve natuurlijk Erik van Muiswinkel, maar ja, die heeft de pest aan ‘de Chinees’!
Even een stukje geschiedenis, ja, soms kun je van mijn columns ook nog wat leren. Rond 1890 arriveerden de eerste Chinezen in Nederland om te werken in de koopvaardij. Hun aantal groeide tot enige duizenden in 1910-1911 toen Nederlandse rederijen Chinezen ging werven om een staking van Hollandse zeelieden te breken. Als de Chinese arbeiders niet op zee waren, vonden zij onderdak in kleine Chinese wijkjes in Rotterdam en in Amsterdam. Door de crisis in de jaren 1930 en de Tweede Wereldoorlog keerden veel Chinezen terug naar China. De Chinezen die hier bleven, hielde zich in leven met de verkoop van pindakoekjes.
Door de onafhankelijkheid van Indonesië in 1948 kwam een nieuwe stroom Chinezen naar Nederland. Samen met de gerepatrieerde Hollanders vormden zij een groep consumenten die goed bekend was met Aziatische gebruiken, en die de keukens uit dit werelddeel goed wist te waarderen. Zij ontwikkelden het unieke concept van de Chinees-Indische keuken en openden vanaf de jaren 1950 vele restaurants. Het personeel hiervoor werd geworven onder familieleden in China en Hongkong. Inmiddels wonen er in ons land zo’n 70.000 en 100.000 etnische Chinezen
Behalve de schrijfster Lulu Wang, leven al die Chinezen betrekkelijk anoniem in ons land, want wij willen liever niet in de keuken kijken en zeker niet in die van ‘de Chinees’. Toch kwam daar onlangs abrupt een einde aan, toen honderden Chinezen een asielverzoek gingen indienen. Waarschijnlijk door het gerucht dat vreemdelingen nu gemakkelijk in aanmerking zouden komen voor asiel wegens een generaal pardon omdat prins Willem-Alexander binnenkort de troon zou bestijgen.
Wat weten die Chinezen wat wij niet weten van ons aller IOC-lid? Hij houdt zijn mond stijf dicht als het gaat over de mensenrechten in China, maar heeft hij misschien ergens ‘gelekt’ over de op handen zijnde abdicatie van Beatrix. Waarom worden daar geen Kamervragen over gesteld, is dit niet veel belangrijker dan dat hele Fitna-gedoe? Ik moet binnenkort maar eens naar mijn favoriete Tielse restaurant An Nam, inderdaad, gerund door een geweldig Chinees echtpaar. Misschien moeten ‘we’ niet naar China, maar wel naar ‘de Chinees’!
hetnet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: actualiteit
Naar ‘de Chinees’
482
Geef je reactie op deze inzending: