POSTbank

Ik ben doorgaans een redelijk tolerant mens, al verdenk ik mezelf ervan dat het net zogoed onverschilligheid kan zijn. Aan de andere kant zijn er kleine zaken waar ik me ongelooflijk druk over kan maken. Over debiliserende marketingprietpraat bijvoorbeeld. Slachtoffer van zo’n kleinzielige ergernisaanval mijnerzijds werd deze week Mw. drs. I.M. van der Wal,
Hoofd E-commerce en E-mail van de Postbank.
Wat was de aanleiding?

Bij mijn laatste bezoek aan de site waarop ik mijn bankzaken doe, viel mijn oog op een oproep om de verzending van afschriften voor mijn rekeningen (3) stop te zetten. Daardoor heb ik ‘minder rompslomp en dus meer tijd voor andere zaken’. De Postbank denkt met je mee!

Ik was geroerd door deze sympathieke actie, maar niet overtuigd. Dus schreef ik de klantenservice dat ze van mij best minder bomen in papier mogen veranderen, maar dat dan wel de termijn waarin ik online terug kan zoeken in mijn eigen transacties moet worden verlengd naar een jaar of drie in plaats van die zuinige zestien maanden. Daarnaast vroeg ik of mijn betaalpakket goedkoper zou worden als ik de Postbank zou verlossen van de 3 x 12 afschriften.

Het hilarische antwoord kwam van Drs. Van de Wal: ‘Het stopzetten van de toezending van afschriften is een extra service die Postbank haar klanten biedt en levert geen korting op het betaalpakket op.’ Ik las de zin nog een keer en vroeg me af of de doctoranda werkelijk denkt dat die 7,5 miljoen rekeninghouders zich met zo’n kluitje in het marketingriet laten sturen.

Nu is het sommige van u ook vast opgevallen dat alle banken de afgelopen jaren hun best hebben gedaan de afschriftenstroom in te dammen, meestal onder dreiging dat daarmee de kosten van bankieren binnen de perken zouden blijven. In dat licht, hield ik Mw. Van der Wal voor, was het toch wel vreemd dat de ‘extra service’ niet tot extra besparing zou leiden.

Ik rekende haar voor dat als 10% van haar klanten mee zou doen aan de stopzettingsactie dat toch mooi 9 miljoen goedgevulde enveloppen per jaar zou schelen en dat de Postbank klaarblijkelijk niet van zins was dat kostenvoordeel terug te geven aan die klanten. Dat hoeft de bank natuurlijk ook helemaal niet, maar lieg er niet om.

In de tussentijd had de doctoranda haar huiswerk gedaan en uitgevonden dat deze klant tevens broodschrijver is. Als extra service verwees ze mij zonder al teveel woorden naar de Persvoorlichting. Postbusnummer erbij.

Daarmee was de cirkel rond. Of ik maar een afschrift van mijn zaak op papier wilde stellen, in een enveloppe duwen en… verzenden.

Postbank, what’s in a name.

Schrijver: harry van dooren, 31 mei 2008

infoarevista.nl

Biografie van deze schrijver

postbank afschriften afschriften Van der Wal

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.1 met 10 stemmen 437