Autoalarm

Het zal een uur of 3 geweest zijn. Lantaarnpaallichtjes dansten stilletjes op de gracht. Op de kade wiegden de bomen hun vertrouwde heen-en-weer.

We werden er tegelijk wakker van.
Een autoalarm. Hoog, hysterisch gepjieuw.
Meer geluiden kwamen er niet.
Geen gekras van breekijzers.
Glasgerinkel bleef uit.
We wachtten.
Luisterden.
‘Oewíejuwíejuwíejuwíeju’.
Het ritme van een luie ambulance.

Na een kwartier stond ik op, sloot het raam en liet mezelf achterover op het dekbed vallen. Het geluid drong door het slaapkamerraam heen.

Huisgenoot sloeg woest de deken van zich af en bonkte uit bed.
‘Ik ga schijten’, zei hij. ‘En als ’t dan nog niet over is, knal ik een baksteen door de autoruit.’

Het had nu al een half uur geduurd. Onafgebroken. Mijn ridder trok zijn kleren aan en verdween de donkere nacht in met een papiertje en een potlood.

Ik volgde hem vanaf het balkon in de woonkamer in mijn badjas. Het gálmde gewoon over het water.
Ik wachtte.
Luisterde.
Glasgerinkel bleef uit.

‘En?’, vroeg ik toen hij terug was.
‘Een veel te grote auto’, bromde Huisgenoot. ‘Ik heb het kenteken. Ik bel de politie.’

‘De collega’s zijn al ter plaatse geweest’, meldde de dienstdoende agente van 8844. Dat zei ze. ‘Ter plaatse geweest.’
De eigenaar was getraceerd, maar niet thuis. Niks aan te doen dus.
‘En een boete voor geluidsoverlast zit er ook niet in?’, prikte Huisgenoot diabolisch.

We deelden maar een vers glaasje whisky. Er zat niets anders op dan de situatie te accepteren.

Om half 6 was ’t stil. Zomaar ineens.
‘Ik hoop dat de accu hartstikke leeg is’, vloekte ik.
En krulde me tegen Huisgenoot aan.
Zo vielen we in slaap.

Biografie van deze schrijver

autoalarm leiden gel leiden geluidsoverlast

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.4 met 7 stemmen 540