Sorrycultuur
Aan dat woord moest ik denken toen ik de column las van iemand die zich dagschrijver noemt – raar eigenlijk, alle andere columnisten schrijven onder eigen naam én e-mailadres, maar dagschrijver durft dat blijkbaar niet – en die kennelijk van mij of van mijn nazaten (desnoods in 2050) excuses verwacht. Dagschrijver gaat daarin veel verder dan ‘één van onze meest oplettende lezers’ (o ja? nooit eerder iets van gemerkt) maar deze lezer schrijft wel een stevig inhoudelijk én taalkundig goed doorwrocht commentaar op mijn column: ‘Knippen en scheren’ van 25 juli 2008. Maar deze ‘meest oplettende lezer’ heeft geen excuses gevraagd!
Sorrycultuur, een merkwaardig woord eigenlijk, dat staat voor een hele verzameling van nieuwe samenstellingen die hun ontstaan te danken hebben aan politieke correctheid en de daaruit voortvloeiende “sorrycultuur”. Het meest bekende geval van een sorryculturele excuussamenstelling is het al uit de jaren tachtig daterende excuustruus, dat inmiddels een zwerm van navolgers heeft gevonden in excuusturk, excuusjood, excuusneger, en ga zo maar door. Inderdaad, het volgende woord is dus excuuscolumnist!
Als Wilde Watze iets schrijft wat Redelijke Ruurd niet bevalt, dan zal Dazende Dagschrijver – ja, wij allittereren ons een slag in de rondte – die vrijdag-columnist wel even tot de orde roepen, desnoods tot in het Bijbelse derde en vierde geslacht. Excuses wil zij/hij horen, want Wilde Watze zou zeer rechtschapen(?) parlementariërs – die overigens in het parlement zelden of nooit te horen of te zien zijn – hebben uitgemaakt voor misdadigers!
Welnu, laat ik er meteen maar duidelijk over zijn, excuses zullen er niet komen, niet van mij, noch van mijn kinderen of kleinkinderen, ik doe niet mee aan die doorgeslagen sorrycultuur en mijn nazaten zijn niet verantwoordelijk voor mijn geschrijf. Ik ben en blijf van mening dat de opvattingen van Verdonk en Wilders, die ik overigens geen misdadigers heb genoemd, maar voorbeelden van een bepaald soort misdadigers, schandelijk zijn en buitengewoon schadelijk voor onze samenleving,.
Je hoeft in deze wereld niet zelf de trekker te hebben overgehaald – ik wil ook nog best geloven dat Radovan Karadžic nooit een Bosnische moslim heeft doodgeschoten – om toch verantwoordelijk te worden gehouden het lot van vele slachtoffers. Net zoals er vandaag de dag in onze samenleving velen slachtoffer zijn van de xenofobie van de PVV van Wilders en van het doorgeschoten nationalisme van TON van Verdonk.
Tot slot nog dit: de door mij beschreven slachtoffers voor zielepoten uitmaken (reactie van R.A. van der Weij op mijn column ‘Letselschade’ van 1 augustus 2008)), was uiterst grievend.
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Heel juist, meneer Van Keeren. Ik neem aan dat u dit prachtige principe ook toepast op de ideeën van Wilders en Verdonk. Daarmee schaart u zich onverbloemd aan mijn zijde, in mijn bezwaar tegen het gebruik van de term ‘misdadigers'.
"Met de laatste passage uit je column ben ik het roerend eens.”
In hetzelfde licht bezie ik uw instemming met de laatste alinea van Elgersma’s column. Ik raad u aan een woordenboek te raadplegen, want ik vermoed dat uw bijval niet zozeer is ingegeven door kennis van de betekenis van de gewraakte term, dan wel door de behoefte het ergens toch maar eens te zijn met die ‘lieve Watze’, die het zo voor de kiezen krijgt.
Met de laatste passage uit je column ben ik het roerend eens.