Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Olympische gedachte

Ver van ons bed in China worden momenteel de Olympische Spelen afgewerkt, het zal u als aandachtig volger van het wereldnieuws vast niet zijn ontgaan. Van uur tot uur kunnen wij televisiekijkend en/of internetsurfend kennis nemen van de ‘sportieve’ prestaties van duizenden beoefenaren van de meest uiteenlopende takken van sport. We worden zelfs via het Journaal beter op de hoogte gehouden van het weer in Peking e.o. dan in Lutjebroek.

De Nederlandse inbreng is groter dan ooit, zo heb ik begrepen, meer dan 240 sporters proberen namens u en mij de nationale driekleur hoog te houden of beter nog: omhoog te krijgen. Met wisselend succes, want ‘zekere’ medailles bij het wielrennen voor Marianne Vos worden moeiteloos ingeruild voor een niet verwachte medaille bij het judo voor Deborah Gravenstijn.

Kortom, Nederland spreekt een Chinees woordje mee, met dank aan Bettine Vriesekoop die op een geweldige manier ‘angry old man’ Mart Smeets van het scherm af wist te drukken. Maar helaas, Bettine moet stukkies schrijven voor haar krant en zij verschijnt al een paar dagen (vrijwillig?) niet meer in beeld. In plaats daarvan moeten we het doen met een side-kick – wie verzint toch dit soort termen - die ook nog Floris blijkt te heten, arme jongen.

Maar goed, ruim 10% van de Nederlandse sporters heeft een reële medaillekans, want het gerenommeerde blad Sports Illustrated verwacht dat Nederland zeven keer goud, vijf maal zilver en zestien keer brons pakt. Dat betekent dan natuurlijk wel dat ongeveer 90% van de Nederlandse deelnemers voor ‘spek en bonen’ aan de Olympische Spelen mee doet. En voor hen komt de Olympische gedachte goed van pas: “Het belangrijkste bij de Olympische Spelen is niet het winnen, maar het meedoen”.

Intussen is in Georgië - een beetje van ons, dankzij presidentsvrouw Sandra Roelofs - een afschuwelijke oorlog uitgebroken, die honderden, misschien wel duizenden, levens heeft gekost, waaronder RTL-cameraman Stan Storimans. En dat allemaal omdat president Michael Saakasjvili een enorme misrekening heeft gemaakt. Meedoen (aan de NAVO) was voor hem belangrijker dan winnen (van de Russen), want dat was op voorhand echt onmogelijk.

En dan voegen twee vrouwen een prachtige dimensie toe aan de Olympische gedachte, de Russische Natalia Paderina en de Georgische Nino Salukvadze wonnen respectievelijk zilver en brons op het onderdeel luchtpistool vanaf 10 meter. Na het Chinese volkslied voor gouden medaille-winnaar Guo Wenjun verlieten Paderina en Salukvadze het podium om vervolgens elkaar te omhelzen en te kussen. Dat leek mij een goed voorbeeld voor de heren Medvedev en Saakasjvili.

Schrijver: Watze Elgersma, 15 augustus 2008


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.2 met 14 stemmen 544



Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Lezer
Datum:
16 augustus 2008
afstandbediening? roerend met je eens geert :-)
Naam:
geert kruideren
Datum:
16 augustus 2008
Je kunt met je afstandbediening op hem schieten, Ruurd.
Naam:
Ruurd van der Weij
Datum:
15 augustus 2008
Email:
r.a.van.der.weijrug.nl
Schieten op elkaar gaat gemakkelijker wanneer je op kilometers afstand van elkaar staat. Wanneer komt er een Nederlandse qualificatieronde waarin vanaf 10 meter met scherp op Mart Smeets wordt geschoten?
Naam:
geert kruideren
Datum:
15 augustus 2008
Roerend mee eens, Iris.
Alleen .... dat wapen.
In een luchtgeweer zitten ook kogel(tje)s.
Naam:
Iris
Datum:
15 augustus 2008
Email:
iris.aguirretigo.com.py
Wat een uitstekende, diep menselijke column. Aan die twee meisjes kunnen we allemaal een voorbeeld nemen. Heel graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)