Koninklijke democratie
Ik voel mijzelf een beetje koning. Koning van mijn huisje, van mijn leven en een heel klein beetje jouw koning. Graag droom ik van mijzelf in een purperen gewaad de scepter zwaaiende over u allen. Iedereen zou voor mij buigen en mij adoreren.
Gelukkig word ik ook altijd weer wakker, mijmer nog even weg, om vervolgens met 2 benen de wereld in te stappen in de wetenschap dat echt heldendom moet worden verdiend met daden.
Lang leve onze democratie. Sinds jaar en dag wordt het plebs dom gehouden. Scheiding der machten, referenda, vrijheid van meningsuiting. Het wordt ons allemaal door onze strot gedrukt en wij moeten blij zijn. Blij met onze verworven vrijheden, blij met onze keuzemogelijkheden, blij met ons democratisch stelsel en bovenal moeten wij blij zijn met ons koningshuis.
Ver van mijn warme bed ligt een jongentje prinsheerlijk te slapen. In een groot donzen kussen droomt hij van lintjesknippen, handjes schudden en een stiekeme vrijpartij met Maartje van Wegen.
Nee, hij heeft er nooit iets voor hoeven doen. Zijn bul lag klaar voor zijn geboorte, zijn bedje was gespreid voor 'de daad' plaatsvond en zijn vrouw had een verblijfsvergunning voor ze wist waar Nederland lag.
De hoogste vertegenwoordiger van ons land mag ik niet kiezen. Het enige vereiste aan onze volksvertegenwoordiger is een IQ hoger dan 60. Maar laten wij wel wezen. Moet een dergelijke functie niet bekleed worden door de juiste persoon, in plaats van de juiste zaadcel op het juiste moment?
Natuurlijk kent het huis van Oranje een lange en mooie traditie, maar wordt het niet eens tijd om deze traditie te analyseren en misschien te concluderen dat het niet zo democratisch is? Is de functie-inhoud van het koningsschap eigenlijk wel zo minimaal als men zegt? En waarom worden alle critica's van het koningshuis structureel tegengewerkt? Waar is de ruimte voor het debat?
Misschien snoert het koningshuis mijn wel indirect mijn mond. Ik mag haar bejubelen en van haar houden, maar kritiek vind geen vaste aarde in huize het Loo.
Zwaai maar met je scepter beste prins. Betreed met rasse schreden de poorten van je eigen luchtkasteel. Glimlach breed, knip je linten met overgave, maar vergeet nooit dat je prins bent van een land vol stemgerechtigden, die overal over mochten stemmen, nou ja, bijna alles...
Hoezee, hoezee, hoezee....
Geplaatst in de categorie: koningshuis