Mobieltje
Wij hadden bij ons thuis een bakkerij en dus maakte de telefoon al vroeg deel uit van mijn leven. Want als je een ‘zaak’ had, dan moest je bereikbaar zijn voor je klanten. Ergens in ons huis hing zo’n zwart geval aan de muur en dat rinkelde van tijd tot tijd. Mijn moeder was er altijd als de kippen bij om de ‘hoorn van de haak’ te nemen – ja, kindertjes, zo ging dat vroeger – om vervolgens opgewekt te melden: met bakkerij Elgersma.
Die bereikbaarheid was blijkbaar erg belangrijk, maar niet iedereen beschikte over deze moderne vorm van communicatie. Regelmatig werd er gebeld voor iemand bij ons in de straat die geen telefoon had en dan werden wij er op uit gestuurd om een buurvrouw of buurman te roepen: er is telefoon voor u! De opgeroepene kwam hijgend aanrennen en begon luidkeels in de hoorn te roepen, alsof de afstand alleen fysiek kon worden overbrugd.
Nog steeds hoor ik mensen met een telefoon aan hun oor veel meer decibellen produceren, dan wanneer zij gewoon met iemand in gesprek zijn. Zij hebben blijkbaar nog nooit gehoord van de moderne techniek die in staat is om geluid te versterken, zodat zelfs fluisteren nog over duizenden kilometers perfect te verstaan is. Iedereen die wel eens in de openbare ruimte ongewenst meehoorder is van mobiele telefoongesprekken, weet wat ik bedoel.
Natuurlijk heb ik als moderne oudere ook een mobieltje, een Handy, zoals ze zo Deutschgrundlich zeggen bij onze oosterburen. Ik kan er aardig mee uit de voeten, sms-en, foto’s maken, en zelfs gewoon telefoneren. Ja, deze opa gaat mee met zijn tijd.
Er is echter een klein probleem, mijn mobieltje ligt meestal ergens thuis, al dan niet aan de oplader, want ik vergeet dat kreng altijd bij me te steken. Nou, dat is ook niet helemaal waar, want ik weiger namelijk consequent permanent bereikbaar te zijn. Ja, bij bakkerij Elgersma was dat een noodzaak, de klant is koning nietwaar, maar ik heb geen klanten en dat is een hele geruststelling.
Zeker als ik mijn kleinkinderen zie reageren als hun mobieltje teken van leven geeft – met de nieuwste ringtones – ze laten alles uit hun handen vallen, ‘want ik moet nu echt even opnemen’. Zoiets overkwam mij vandaag, toen ik een afspraak moest maken voor het houden van een interview: “Kan ik u even op uw 06 bellen, als ik de afspraak wil verzetten?” Ik heb mij er uit geluld, want ik bepaal zelf wanneer ik bereikbaar ben!
hetnet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: sms
Mobieltje
985
Geef je reactie op deze inzending:
Aangezien opa een aannemersbedrijfje had en het toestel zowel zakelijk als ook privé werd gebruikt, placht oma meestal op te nemen met: "U spreekt met 4 36 76 - waarmee kan ik U van dienst zijn? .... ach jij bent het, momentje, ik pak er even een stoel".
Tot mijn niet geringe verbazing herinnerde ik me tijdens het lezen plots ons al lang door mij vergeten telefoonnummer. Alleen al om deze reden het verhaal gaarne gelezen.