Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Vrolijk kerstfeest

Met gekamde haren en voldoende klein geld op zak zit ik naast mijn gezinsleden te luisteren naar de preek van de dominee. Het evangelie van Lucas. De blijde boodschap verkondigd door de engelen aan de herders die lagen in het nachtelijk veld. ‘Wees eerlijk naar God, naar u zelf en naar elkaar’, zegt de dominee overtuigend. De organist zet vol in voor een intro op Ere zij God. De hoge tonen die mijn verkouden keel bij elkaar schrapen gaan mezelf door merg en been. Het is zo vals dat ik besluit om - laffe lipbewegingen makend - zwijgend in het koor onder te duiken. Na de dienst teruglopend arm in arm met de mijnen denk ik na. Wat beklijft van de zo goed bedoelde kerstdienst? De eer aan God? De engelen die hangend in de hemel hun sereen lied zingen?

Vlak bij huis staat een groepje jongens in leren jacks op de stoep, dreigend stoer te wezen. Door de Kerstgeest bevangen roep ik ze vriendelijk goedenavond toe. Tot mijn verbazing gaan ze netjes aan de kant. Een van hen groet in schril contrast met zijn woeste uiterlijk zelfs beschaafd terug.
De Kerstgeest bestaat, denk ik, aangemoedigd door dit succes. In de mensen welbehagen. En vrede op aarde. Wees niet bevreesd en vooral eerlijk. Morgen, zo denk ik, zal ik dit herwonnen inzicht op de familiereünie in praktijk gaan brengen.

‘Vrolijk kerstfeest!’, roep ik bij binnenkomst op de familiereünie. Meteen de kerstkoe bij de horens vattend loop ik op oom Jaap af. De vraag die me al jaren op de tong lag maar nooit vroeg, stel ik nu. ‘Oom Jaap, waarvoor heeft u nou eigenlijk gezeten?’ Oom Jaap is niet blij met de vraag en gaat ergens anders zitten. Kom, denk ik, doorgaan, de Kerstgeest overwint. Tante Jet biedt me een groot stuk lamsvlees aan. Ze weet toch dat ik geen vlees eet van jonge dieren? Zeker niet met Kerstmis. ‘Tante Jet,’ zeg ik, ‘…dit eet ik echt niet hoor.’ Ze is not amused en kijkt me verwoestend aan.

De Kerstgeest dwingt me om met neef Fred over zijn drugverslaving te spreken, en met oma Marie over haar recente scheiding van opa Kees. Het eind van de reünie komt veel vroeger dan anders. De gastvrouw laat mij als laatste uit. Ze heeft me nog nooit zo kil aangekeken terwijl ze mijn jas aanreikt. Haar Kerstgeest dwingt haar tot een eerlijke ontboezeming als ze me zegt: ‘je hebt de hele kerst bedorven met je akelige gesprekken.’
Volgend jaar moet ik toch maar weer mijn gewone rol gaan spelen.
The whole world is a stage and all people are actors.
Wie zei dat ook alweer?


Zie ook: http://www.tenpages.com/manuscript/OPEN-BOEK

Schrijver: George Knottnerus, 26 december 2008


Geplaatst in de categorie: kerstmis

2.7 met 13 stemmen 1.054



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)