Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Het glas is halfvol

Op oudejaarsdag, in de parkeergarage onder het winkelcentrum, begaf mijn startmotor het. De beheerder schoot te hulp. Hij ronselde twee argeloze automobilisten. Het drietal duwde zich een breuk achter mijn onwillige kar. Dankzij de mannelijke paardenkrachten kwam mijn auto op gang. ‘Laat hem niet afslaan hoor!’, riep de beheerder nog na. Die oudejaarsavond hielp de wegenwacht mij uit de nood. Op een desolate plek in Utrechts kanaleneiland stonden monteurs klaar om mijn startmotor te vervangen. De receptionist verwende mij met oliebollen, koffie en tomatensoep.

Op nieuwjaarsdag wrijf ik de jaarwisseling uit mijn ogen. Half geeuwend vraag ik aan mezelf: ‘schaatsen?’ Op de plaatselijke natuurijsbaan wordt na mijn tiende rondje mijn houterig pootje-over zekerder. Heel even mag ik mij – ahum – Sven Kramer wanen.
Als ik op adem kom in de kantine van de ijsbaan vang ik een flard op van een gesprek tussen twee schaatsers. Zegt de een tegen de ander: ‘zo’n vorstperiode maken we niet meer mee.’ De ander antwoordt: ‘nee, het wordt steeds warmer dus schaatsen op natuurijs is fini.’

Terug op het ijs snijd ik de bocht aan van het elfde rondje. Het knerpen van het ijs onder mijn voeten maakt mijn brein glashelder. Hoe is het mogelijk dat iedereen denkt dat het met ons klimaat de verkeerde kant opgaat? vraag ik me af. Als tiener hoorde ik al doemscenario’s over het milieu. Het boek Silent spring voorspelde dat in 2000 de vogels niet meer zouden zingen. Daarna kreeg je de rampverhalen over zure regen, ozongaten, ontbossing en verdroging. Maar wat zag ik de afgelopen twintig jaar? Kinderen kunnen weer zwemmen in de Maas. De zalm is na honderd jaar opnieuw gesignaleerd in Parijs. De roofvogelstand herstelde zich wonderbaarlijk. De das en de marter breiden zich weer uit. In de eerste helft van mijn leven maakte ik slechts één elfstedentocht mee, in de tweede helft drie.
Het gaat goed met de natuur, alle deskundologen ten spijt.

Je kunt naar de wereld kijken op twee manieren. Het glas is halfleeg. Dan zet je een pessimistische frons op. Maar vandaag - in een fonkelnieuw 2009 - is het glas halfvol. Ik schaats op natuurijs en het is al de vijfde dag achtereen dat dit kan. En niet alleen bij het milieu is het glas halfvol. We hebben burgers die op oudejaarsavond zich uitsloven om ons te helpen. Er zijn vrijwilligers die voor dag en dauw, en bij nacht en ontij, in de weer zijn om een mooi natuurijsbaantje te maken. Voor jou en mij.

Bij mijn tweede rustpauze zit ik weer naast dezelfde pessimistische schaatsers. ‘Straks is het afgelopen, hoor’, zegt de ander tegen de een. Ik kan het niet meer aanhoren en zeg tegen beiden:
‘Vergeet de klimaatopwarming, we gaan recht op een elfstedentocht af.’ Hen verbouwereerd achterlatend begin ik aan mijn vierentwintigste rondje.


Zie ook: http://www.gmuitgevers.nl

Schrijver: George Knottnerus, 2 januari 2009


Geplaatst in de categorie: natuur

3.8 met 5 stemmen 566



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)