Heb niet lief
Vrijdag was ik in Amsterdam op bezoek bij een goede vriendin van me. Janet. Ze had een verschrikkelijk verhaal.
Zeven jaar geleden was ze ingestroomd bij het lager onderwijs. Ik ken haar ook uit die tijd. Ze was heel enthousiast en ging zingend naar haar werk. Ze hield van de kinderen en de kinderen hielden van haar. Zoals je wel vaker ziet bij docenten uit het lager onderwijs, hingen er allemaal tekeningen en andere cadeautjes in haar huis. Dat is misschien niet zo bijzonder. Wat wel bijzonder is, dat ze plezier had in haar werk. Je kon het zien in haar gezicht.
Nu is het zeven jaar later. Ze denkt erover om slaaptherapie te nemen, want ze slaapt slecht. Ze slaapt wel in, maar wordt om vier uur wakker en denkt aan school. Ze denkt erover om assertiviteitstraining te nemen, maar ze zit tot over haar nek in het werk.
Niet de lessen.
De lessen zijn nog steeds leuk en doet ze nog steeds met plezier. Nog steeds heeft ze een gezellige sfeer in de klas. Stagiaires willen al jarenlang bij haar stage lopen, omdat ze zulke leuke klassen heeft. Dat ligt niet aan de klassen, dat ligt aan Janet. Als Janet erover vertelt, zie ik nog steeds de liefde voor het vak, die ik zeven jaar geleden ook zag.
Maar ze is dus bijna overspannen van alle bijzaken. Ze moest een kerstbijeenkomst organiseren en hoewel het goed ging, was het feit dat een aantal zaken bijna fout ging, reden genoeg voor de manager om haar eens flink uit te kafferen. Zoals overal is de klassenassistent verdwenen en nu blijkt dat de buitenschoolse opvang tussen de middag niet goed loopt, wordt overwogen dat ook door de docenten te laten doen. Zij zitten dan immers toch niets te doen?
Zo had ze nog veel meer voorbeelden. Nutteloos testen van leerlingen tijdens lestijd. En in de vrije tijd voorbereiden en nakijken, natuurlijk. Sommige van die zaken komen zijn overheidsbeleid, andere worden bedacht door de schoolleiding.
Het verschrikkelijke is, dat iemand die goed is in de core business van wat een school zou moeten zijn, dol gedraaid wordt door een systeem dat vooral aandacht heeft voor bijzaken. Het verschrikkelijke is, dat mensen die onze kinderen schrijven en lezen bijbrengen binnen tien jaar dolgedraaid doorgedraaid worden.
De verschrikkelijke boodschap is dat je beter geen liefde voor het vak kunt hebben in het onderwijs.
home.nlGeplaatst in de categorie: school
onderwijs
801
Geef je reactie op deze inzending: