Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Wat zijn we braaf

Waarom geven we onze energie uit handen? NUON wordt toch verkocht aan Vattenfall in Zweden? Wacht even, NUON is slechts één marktpartij.
Eerst werd de energie in stukjes gehakt voor spreiding over markten. Zodat Netbeheer losstaat van productie en leverantie. Voorts spreken ze van 'waardeketen': opsplitsing van de weg naar de consument waarbij per fase wettelijk gereguleerd de markt werkt. Ondanks dat bijvoorbeeld NUON in alle fasen present is. Maar niet overal tegelijk.

NUON, hier een zeer machtige energiemaatschappij ('nutsbedrijf') wordt vooral om één reden verkocht: ze kunnen geprivatiseerd niet vrij ondernemen omdat velen nutsbedrijf nog 'van ons' vinden en zo aanspreken. Met kansen omdat we via overheden nog greep houden. Straks beslist een niet publieke externe partij vanuit eigen winstoogmerken. Die als private partij uit een ver land publiek debat uitsluit.

Laten we meteen twee andere vragen stellen:
- Waarom zijn wij binnen de EU verreweg de snelst en meest privatiserende club? Antwoord: Wij kiezen de regering niet, ze winnen namens ons een wedstrijd van onszelf. En wie niet vraagt wordt overgeslagen.
- Wat doet onze EU-commissaris Neelie Kroes die in de USA wil wonen en daar ook meteen heen vertrekt bij aftreden? Welk EU-land is er nog meer zo gek om vertrouwen te geven aan iemand los van plaatselijke binding? Waarom stelt niemand vragen over deze maakster van de samenleving? Heeft ze haar hele vermogen al naar haar familie daar overgebracht? Te privé die vraag? Hoe komt ze daar? Ons is niks gevraagd toch?
Pardon, bij Neelie ben ik de antwoorden kwijt.

Sylvia Tóth dan. Wil je snel rijk worden? Moet je voor je laten werken. Wij zeiden het als jongetje. Zij deed het, eigen uitzendbureau. Zelf op haar vijftiende al uitgezonden. Dan weet je voor altijd hoe de zweep het hardst klapt. En hoe je goeie vrinden maakt. Ze zei deze week bij Pauw&Witteman dat ze van vroeger weet waar nu de crisis aan ligt: 40% van de krachten die ze haar relaties bood was direct inzetbaar, 40% groeikansrijk, 20% hopeloos maar kon ze altijd nog bij de banken kwijt. Logisch dus, zei ze nu die kredietcrisis komt door gebrek aan niveau bij het personeel.

Sylvia, bedankt! Namens Wellink en kornuiten, het zijn de beambten die het deden. Die hebben nu thuis veel uit te leggen. Ik denk aan die arme heao’er bij ABN bij wie Sylvia geen kwaad kan doen. Zo mooi stil verliefd.
Sylvia scoort. Met onbewezen vuige prietpraat. Onzin, opruiing, wat scheelt het. Doelgroep, rijk en rechts voor in de watjes, wordt bediend. Haar ‘Tóco d'Azur’ (ik blijf het zeggen - hoe poëtisch oceanisch blauw klinkt dat) voor bijstand aan vermogenden te Nice.
Wees wijs ga niet tegen de dame in, ze draait gegarandeerd de bewijslast om. Je gaat als bruine bonen met suiker.

Waar blijft dan het burgerfatsoen van bankbedienden die nog bonussen aannemen? Mijn idee: bonussen zijn daar standaard deel van de overeengekomen beloning. Individuele afspraken tot variabele beloning met inlevering van traditionele opties op vaste loopbaantrajecten.
In jargon ‘employability’ versus ‘job-lifetime-garanties en –verwachtingen’. Bevrijden van bindingen aan arbeidsinhouden en –plaatsen om de mens breed inzetbaar te maken. Verwachtingen op vastigheid in de kiem smoren in contracten, functionerings- beoordelingsgesprekken, aansturing en begeleiding. Accent op individuele afspraken, zo min mogelijk collectief.

‘Employee adaptability’, je moet met ze kunnen schuiven. Niet vakbekwaamheid maar algemene competenties gaan voorop. Afstemming van de bedrijfscultuur op individuatie en ontplooiing van de moderne vrije mens. Geen emo-stories meer over eeuwige bedrijfstrouw in de bedrijfsmedia.
Deze ommekeer heet naar ik verneem ook wel ‘Human Management Regime’(HMR), de mens passend maken in en voor de flexibele response van de onderneming.

Kortom, de bonus is meestal per werknemer afzonderlijk overeengekomen beloning voor beschreven presteren. Met weigering doet de employé zichzelf tekort voor wat hij heeft geleverd. Plus dat hij een verzetssignaal geeft. Zijn eigen ruiten ingooit.
Deze regimes zijn bij het grote publiek nauwelijks bekend. Qua beeld en grondslag lijkt HMR voor zover gerealiseerd de tegenpool van wat was. Elders speelt dat ook, misschien zelfs meer. Weetjes in de grote openbare bibliotheek bij voorbeeld.
Vraag maar eens wat. Wie weet zit niet op de weetwerkplek.

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 14 maart 2009


Geplaatst in de categorie: politiek

2.5 met 4 stemmen 293



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)