Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Waterhouse betoverd door vrouwen

Leve de Boekenweek. Vandaag de laatste dag, hij vliegt voorbij.
Vorige zaterdag nog snel Vertigo van Paul Auster gekocht voor het boekenweekgeschenk. Dat moet een best boek wezen, en die Auster een bar beste schrijver. Zo zei men dat in de kringen waar ik opgroeide.

Is Tim Krabbé nu feestbeest, in de jaren zestig was hij de vrolijke schaker die alles tegelijk deed en daarom nooit iets echt hoefde. Die op zonnige dagen over het Singel kwam aanfietsen, naar iedereen zwaaide en heel Amsterdam bij naam kende. Aan het Koningsplein gekomen zijn peugeot-sport tegen de reling pleurde. En op de stoep van de UB(UvA Bibliotheek) met kornuiten aan de koffie en de causerie ging. Een bolleboos volkse Amsterdammer en zondagskind tegelijk met niet alleen aandacht voor de toegesnelde mooie meiden.

Hij heeft nog een ook bekende broer, acteur Jeroen. Die kan zijn lachen nooit houden. Speelde Georgi Koskov, slechterik met twee gezichten in James Bond-film The Living Daylights (1987). Zoals te verwachten lachtte hij het ene gezicht weg en Bond is sindsdien aangeschoten wild. Voorts loopt hij thans aan het touwtje van ex-AVRO-bonzen Ad ‘s-Gravesande en Kees van Twist. Om een nieuwe AVRO-omroep te stichten maar dan C alleen voor de AVRO-kunst.

Logisch dat de trotse meer anarchoïde Tim zich apart opstelt van zijn broer. De AVRO verbood trouwens een vrijersgedicht van nota bene de betrekkelijk brave Remco Campert en dat vergeet zo’n ambachtelijke schrijver als Tim van zijn nooit niet.

T. Krabbé in de hand is nu goed om zondag vrij te sporen. Dat wordt weer Groningen. Zo’n boekje moet zich uitbetalen of hoe pluk ik de dag met crisis. Het Groninger Museum is meer dan twee uur sporen en heeft John William Waterhouse (1849-1917). De eerste overzichtstentoonstelling van deze (weer) wereldberoemde schilder, Brit geboren in Italië. Over wie vreemd genoeg als persoon heel weinig bekend is. Bijna te vergelijken met Johannes Vermeer uit Delft eeuwen eerder. Maar van Waterhouse zijn wel schetsboeken bewaard gebleven.

Vorig jaar met het Bernlef-boekje open bij dezelfde gelegenheid ging ik ook naar het Groninger Museum. Voor de combitentoonstelling met Assen toen. Bij overstappen te Amersfoort moesten ze me in de overvolle trein duwen. Om bij de eerstvolgende stop te Zwolle plat gevouwen op het perron uit de trein te kieperen. Waarna ik opgeklopt en volgezogen later toch nog verder kon. Dat zou me niet opnieuw gebeuren.

En ja hoor de NS maakt het vandaag waar: er zijn drie treinstellen extra aangekoppeld. Want de lezers willen uiteraard allemaal weer naar Groningen. Meteen ga ik 1e klas zitten, lesje geleerd. Ook nu zijn er meer reizigers dan plaatsen maar dit is te dragen.
Meer dan dat: het hele parcours levendige discussies over belangrijke zaken met wildvreemden. Ouderwets, waar vind je dat. Een jong gezinshoofd uit de Haagse Schildersbuurt legt precies uit welke bakker op de Hoefkade de lekkerste broodjes bakt. Terwijl zijn vrouw een Maastrichtse uitlegt dat de Wildersaanhang in de buurt voor de problemen zorgt. Wildersaanhang die van buiten de buurt is om wel te verstaan.
Pronte taal gevoed door het dagelijks leven, niet bang zijn, dat horen we graag. En ik ben zowaar bezig met twee peuters alle verschillende beesten die langs zoeven te tellen.
Allemaal in de trein.

In Groningen staat weliswaar weer een lange rij maar niet in de bittere kou. Vorig jaar liep ik meteen door richting Niemeijermuseum. Ook mooi maar niet de bedoeling.
Na twintig minuten sta ik binnen. Twee Euri bijbetalen (bij MJK), schappelijk. Eerst Close-Up kijken voor een deel. Tip, als u gaat, bekijk om voor te warmen die AVRO-documentaire vooraf even op http://www.nederland2.nl/uitzendinggemist/programma/avro-close-up-de-betoverende-vrouwen-van-john-william-waterhouse/4164/8573842

De expositie ongekend gezellig druk. De mensen in een tolerante bui laten ruimte voor elkaar. Het boekje dat ieder bij het kaartje gratis mee krijgt blijkt buitengewoon handzaam en informatief. Niet vast in de klassieken is geen probleem. Cicero en de Grieken heerlijk helder verdietst, en meteen zie je hoe speels eerbiedig en toch eigenzinnig Waterhouse met ze omspringt.

Narcissus zit wel degelijk gevangen in zijn waterspiegeling maar de toelichting maakt het schilderij vatbaar voor ironie en misschien zelfs hilariteit. Uniek is dat de Engelsen de beroemde Lady of Shalott uit de Tate Gallery naar het gedicht van Tennyson de Noordzee hebben laten oversteken.
Ik geloofde het niet maar ze hangt er echt in haar bootje.
We herkennen impressionistische elementen, Waterhouse wilde met zijn tijd mee. Ook wordt het mogelijk de vaak realistisch geschilderde achtergronden te begrijpen in wisselwerking met de hallucinogene figuren en symboliek in de scène.

Je leert voldoende jezelf te vertrouwen om door de schoonheid van de geportretteerde dames heen te kijken. Gesteund door het boekje onderken je droeve momentopnamen in het gevoelsleven van klassieke figuren als Penelope, vele nymfen, Cleopatra, Miranda uit Shakespear's Tempest etc. Formidabel om zo rond te dwalen, ik voel dat ik mezelf verhef. In de cultuurgeschiedenis.

Na afloop koop ik voor de nobele prijs van één euro het Magazine 04 – Winternummer met leesbare artikelen over het fenomeen. We leren dat zijn biograaf Peter Trippi heet. Niet verwonderlijk gezien de droomkanten van deze kunst. En de populariteit bij popartiesten in de hippietijd.
Over de halfzus Mary die model stond voor de Lady of Shalott, hetgeen ze haar kleinkind John Physick(geb. 1923), in 1930 vertelde. Hij schrijft er hier zelf nog over. Ook over de bijna-vernietiging van o.a, de Lady of Shalott bij de Thames-overstroming in 1928. Zeer leesbaar, goed geschreven mooie illustraties.

Kortom, geweldig die trip met leesvoer voor nagenieten. Een aanrader.
Tot 03-05-2009 in het Groninger Museum. Bravo mensen daar!

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 21 maart 2009


Geplaatst in de categorie: kunst

3.0 met 12 stemmen 472



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Ronald Offerman
Datum:
22 maart 2009
Email:
ronaldoffermanmsn.com
Ik zal eens kijken of ik de tijd kan vinden Jos.
Naam:
Frank
Datum:
21 maart 2009
Email:
FrankDWARS.org
Het schilderij op de afbeelding doet me denken aan een vroege Gustav Klimt.

Groninger Museum. Schitterend. Exterieur en interieur. Vaak geweldige tentoonstellingen.

Alleen zoooooo ver weg. Helaas.
Naam:
Erna Muermans
Datum:
21 maart 2009
Email:
erna.muermanspandora.be
Zo chique zal het bij ons niet zijn
maar ik hoop na afloop ook van jou zo'n column te krijgen

leuk gedaan man


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)