Job hoppen
Job-hoppen is een noodzakelijke gang van zaken, als iemand wel goed kan praten, maar niet goed kan werken. Door binnen een jaar te springen naar een baan die nog beter betaalt en die een nog Engelstaliger management naam heeft, kan iemand zonder al te veel moeite zo stijgen in de range van €100.000 per jaar. Als hij niet op tijd springt naar de volgende baan, wordt immers duidelijk dat zijn met veel bravoure gestarte plannen helemaal niet het effect hebben dat hij met ijzeren zekerheid voorspelde. Als iemand te lang blijft zitten, zou hij niet alleen het beleid in gang kunnen zetten, maar ook nog uitvoeren.
Voor het bedrijf is dat ook niet erg. Door zijn vertrek, kan zijn opvolger nieuw beleid in gang zetten. De opvolger is zelf immers ook een job-hopper en die begrijpt bij god niet wat de bedoeling van zijn voorganger was. Hij pakt zijn schoolboekje en kraamt weer andere termen en een nieuw plan. Een nieuwe hervorming, die, zo weet hij zeker, de winst gaat verdubbelen.
Dat werkte ook nog.
We hebben gezien hoe een aantal jaren de aandelen stegen, de lonen stegen en de nieuwe economie, of New Capitalism, zoals Richard Sennet het in zijn boek doopte, links en rechts uitdijde. Kantoorkolossen verschenen op de zuidas, de noordas, de westas of wat voor as de stad ook maar had. Mensen kochten steeds duurdere huizen, auto’s en voor niets ging de zon op.
En nu werkt het ineens niet. Toch zie ik job-hopper ongestoord doorgaan. Ze geloven namelijk onvoorwaardelijk in hun onzin. Als ze daarmee stoppen, is immers hun hele leven mislukt. Daarom ook moeten ze hun bonussen opstrijken. Ze hebben immers goed werk geleverd? Dat de markt instort, daar kunnen zij toch niets aan doen?
Een enkeling, zoals Sennet, zag dat het mis zou gaan. En hij dacht niet alleen dat het mis zou gaan, maar hij legde ook uit waarom het mis zou gaan en hoe bedrijven ervoor kunnen zorgen dat het weer goed komt.
Lees daarom New Capitalism van Richard Sennet.
home.nlGeplaatst in de categorie: moraal
job hoppen
571
Geef je reactie op deze inzending:
Maar zonder gekheid: als we de media mogen geloven, is alle ellende de schuld van de graaiers aan de top en de mensen met de bonussen, die de 'kleine luyden' uitbuitten.
Dat is me iets te makkelijk. De heren aan de top hebben de kans gekregen van Jan met de Pet. Mensen die voor een kwart procent rente hun spaargeld helemaal naar IJsland verhuizen. Die bij Leen een auto kopen met een derde bank, en zo kan ik nogal wat voorbeelden noemen. De hebzucht komt op alle niveaus voor.
Mensen zijn zelf verantwoordelijk voor de keuzes die zij maken en de consequenties die die keuzes hebben. Het is niet het systeem dat gefaald heeft. Het is de manier waarop mensen het systeem misbruikt hebben dat aan de oorzaak van deze crisis ligt.