Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Taart !

‘Gebak op de eerste verdieping. Anna is jarig. Vanaf halfelf rekent zij op je komst!’
Het bericht in mijn mailbox staat gemarkeerd als urgent. O nee, denk ik, niet weer. Geen tijd heb ik voor al die leukigheid. Mijn stapel werk is torenhoog omdat ik steeds naar borrels en verjaardagen moet. Met dezelfde verhalen en altijd weer taart. Het komt me mijn neus uit.

Het gekke is dat iedereen op kantoor probeert slank te blijven. Bedrijfsfitness, Sonja Bakkeren en nordic walking worden druk bedreven. Mannen vechten tegen hun bierbuik. Vrouwen kletsen aan de lunchtafel graag over lijnen. Kennelijk is men bewust bezig met het voorkomen van overgewicht. Maar alle remmen gaan los als er een verjaardag gevierd moet worden. Of iemands driejarig jubileum bij de afdeling PR. Of het heugelijke feit dat de secretaresse van de manager naar Parijs fietste. Dan moet er cake, gebak of zelfgemaakte appeltaart worden gegeten. Toe, doe niet zo ongezellig, neem er slagroom op. Voordat je iets hebt kunnen zeggen, heeft het feestvarken je stuk taart rijkelijk met room bespoten.

‘Kom je? Anna is jarig.’ Mijn twee kamermaten staan op van hun desk en kijken me uitnodigend aan. Lees ik in hun ogen overwonnen weerzin? ’t Zal wel verbeelding zijn. Mijn hersenen werken op volle toeren. Ik zie mezelf zitten in de middagzon met een glaasje wijn in mijn eigen tuin. Dan neem ik een besluit en zeg:
‘ik werk door, ik wil vroeg naar huis.’ Mijn tenen krommen in mijn schoenen, ik houd me vast aan mijn flex-desk, want ik verwacht elk moment dat de betonvloer zich onder mij opent en dat ik door vier duivels in de diepte zal worden gesleurd.

Tja, al dat gebak en die taart en die zoutjes met een glaasje erbij – ’t is toch zo leuk bedoeld. Goed voor de contacten en zo. Je leert mekaar eens van een andere kant kennen. Je leeft maar eenmaal en je werkt om te leven. Doe gezellig mee en laat de boel effe de boel. Toch?
Schei uit zeg. Als ik overal aan mee zou doen dan kan ik nooit naar huis. Dan maar doorgaan voor calvinist.

In een lege kamer werk ik ongestoord als een speer door. Heerlijk die rust om mijn hoofd. Laat mijn collega’s maar lekker lang op de verjaardag van Anna blijven.
‘Hé, wat zit jij hier ongezellig alleen’, zegt de telefoniste die haar hoofd om de deur steekt. ‘Ga je mee gebak eten? Anna is jarig’, zegt ze lachend.
‘Dat de mensen op dit kantoor nog niet als dikke tonnen moeten worden voortgerold, is een wonder’, flap ik eruit.
‘Gezellig hoor’, zegt ze, terwijl ze met een calvinistisch gezicht wegbeent.


Zie ook: http://www.gmuitgevers.nl

Schrijver: George Knottnerus, 22 mei 2009


Geplaatst in de categorie: werk

4.3 met 11 stemmen 381



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)