Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Sterven op je eigen manier

Er zijn er al veel gestorven, op hun eigen manier. Een bijzondere groep mensen vormt daarop geen uitzondering. Eens per jaar, dit keer op 20 juni, hebben ze hun eigen dag; Roze zaterdag. Ik heb het over de homoseksuelen.

De homoseksuelen zijn een groep apart omdat de liefde die ze voelen zich richt op dezelfde sekse. Verder zien ze er uit als alle andere mensen. Ze hebben gewoonlijk één hoofd, twee armen, twee benen en één hart. Ze bezoeken meestal hun eigen kroegen, bekijken hun eigen films, besteden hun zelf verdiende geld aan zelfontwikkelde smaken wat betreft inboedel, kleding en vertier. We weten allemaal dat aids opnieuw de kop opsteekt. Ik kan me de tijd nog herinneren rond de eerste uitbraak, die tot hysterische reacties leidde. Vanaf dat moment hebben homo’s ook hun eigen ziekte.
Overal ter wereld zijn homoseksuelen in de ban gedaan. Overal op deze aarde zijn ze schuw uit de kast gekropen en er weer hardhandig in terug geschopt. Overal in dit aardse paradijs zijn homo’s en lesbiennes door geweld, door ziekte en door eenzaamheid gestorven. En zoals het een goede commerciële geest betaamt, is er een homogerichte uitvaartondernemer opgestaan.

Ik schrok me naar. Ik kreeg op Roze zaterdag een ansicht met daarop een rits van uitvaartadressen aangereikt. Op deze kaart stonden namen als: www.dezepotisbijgod.nl, www.rozeonderdezode.nl, www.eerstdekastuitdandekistin.nl, www.dezepootisdood.nl enzovoorts.
Het bleek loos alarm. Het bleek een aandachtstrekker. Alle adressen komen uit op één site: www.rozeuitvaart.nl.

Er zijn er al heel wat gestorven en er zullen er nog velen gaan. De cirkel lijkt rond. Naast hun eigen kroegen, hun eigen films en boeken, hun eigen vrienden is er nu ook een eigen onderneming die de laatste wens van homoseksuelen vervult.
Ieder mens die op deze aarde wordt geboren verlangt ernaar om zichzelf te mogen zijn. Ieder mens wordt geboren met de wens om liefde te geven en liefde te ontvangen. Ieder van ons is geboren om te leven en op een goede manier dit leven uit te gaan.
Ik ben er trots op dat er in Nederland ruimte is voor deze mannen en vrouwen. Al zou ik zelf – al jarenlang behorende tot de groep van de damesliefde – niet snel een beroep doen op de mogelijkheid ‘roze’ te worden begraven of gecremeerd. Omdat ik mij met mijn ene hoofd, mijn twee armen, twee benen en één hart, niet anders voel dan andere mensen.

Schrijver: Pauline van Munster, 14 juli 2009


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.6 met 5 stemmen 3.858



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)