Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Verlofstuwmeer

Mijn vriendelijke vrouw van de helpdesk is al een tijd weg. Ik bel haar niet dagelijks en haar collega’s zijn ook erg aardig. Maar ik begin haar te missen en dat knaagt aan me. Ik ben niet verliefd op Kerstin. Nee, ik vind dat ik niet verliefd op haar ben. Toch vraag ik mij af wat er met die goedlachse vrouw aan de hand is. Het is minstens vier weken geleden dat ik haar gesproken heb. Misschien heeft ze vakantie. Maar dat is ondenkbaar, want dat hoefde voor haar niet zo. Had ze geen behoefte aan, zei ze altijd. Waarom? Dat zei ze niet, maar ik wil het best wel graag weten. Ik zou het natuurlijk gewoon kunnen vragen aan één van de mannen met wie ik nu contact heb. Maar dat durf ik niet.

Ik weet precies hoe dat gaat. Dan krijg je een antwoord met een spottend ondertoontje “Ah, ja ze had het vaak over u. U zult het wel sneu vinden dat ze weg is. Maar ze heeft een andere baan. Heeft ze dat niet verteld? Tja, dat is dan jammer, maar vertelt u eens, waar kan ik u mee helpen?” En op de achtergrond hoor je dan het gegrinnik van de anderen. Nee, ik kijk wel uit daar heb ik geen zin in. Maar misschien is ze ziek en dan is het vreemd dat ik daar niet naar informeer. Dat is toch niet zo gek? Misschien kan ik een kaartje sturen.

De vriendelijke meneer van de helpdesk heeft mij alweer met een probleem geholpen. Hij eindigt met de standaardvraag of alles naar wens is. Klinkt alsof hij het in een cursus geleerd heeft. “Ja hoor antwoord ik, “behalve dat het een beetje te warm is de laatste tijd”. Moet je zo af en toe eens doen. Leuke opmerking tussendoor, dat schept een band. “Ja hier is het bijna niet meer uit te houden”, meldt de vriendelijke meneer. “We zijn allemaal jaloers op Kerstin.” Ik zit meteen rechtop achter mijn bureau. Dit is een niet te missen kans.

”Wat is er eigenlijk met Kerstin?”, vraag ik zo onopvallend mogelijk. “Ziek of zo”? “Nee, antwoordt de vriendelijke meneer van de helpdesk. Ze is op vakantie. En ze komt voorlopig niet terug. Ze is naar haar oma in Australië. Daar blijft ze een jaar. Ze had er niet veel zin in, maar ze moest van de baas. Ze moest haar verlofstuwmeer opmaken”. Ik slik. Het is plotseling nog benauwder geworden.

Schrijver: Rob Chevallier, 20 juli 2009


Geplaatst in de categorie: vakantie

4.0 met 4 stemmen 415



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)