Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Tour de Bourgogne

Ik ben in het land geweest waar de goden hun kindertijd hebben doorgebracht. Het land dat de beste wijn van de wereld produceert, waar de grootste variatie in landschap is, waar de zon en de regen om voorrang vechten, waar de rivieren zich de tijden van weleer herinneren en de rotsen hun geheimen fluisteren als je de tijd neemt om te luisteren.
Ik ben in de Bourgogne geweest.

Plaatsen met een naam als Avallon, de naam van het verdronken eiland vol mystiek, doemen op na een landschap van bossen. Een plek als Vezelay waar de kracht van het gebed zich hoog op een berg heeft genesteld in de meters dikke muren van de kerk en het klooster, is van verre al te zien. Monniken en zusters begeven zich over de steil op en aflopende straatjes waarover ontelbare pelgrims reeds gekomen zijn – vragend en biddend om een zegen, om bescherming, om begeleiding op hun levenspad. Je wordt vanzelf stil.

De Morvan, het Toscane van Frankrijk, ontlokt de ene oohhh na de andere. Dijon, de stad waar, als je je ogen sluit, je de hertogen en hun dames in hun zijde uitdossing voorbij hoort schuifelen. En het eten en drinken natuurlijk dat ons aan het einde van de dag in een luidruchtig middeleeuws restaurant met elkaar verbindt. Aan lange houten tafels, kroezen gevuld, borden met de dagschotel dampend voor de neus proef je de liefde voor het leven op je tong. De wijn gestampt van de druiven achter de velden even verder op, de pruimen en noten nog warm van de zon waaronder ze zijn gerijpt, het vlees van de witte koeien die zich een leven lang tegoed hebben gedaan aan het malse gras in de weidse weien – alles smaakt overvloedig.

Om ons heen is de gesproken taal louter Frans.
Waar zijn de anderen Europeanen met wie wij in de file stonden gebleven?
Bij het grote meer spotten wij één bootje, twee kinderen drijvend op een waterbed en één ouder echtpaar dat kalm loopt te wandelen. Bij een camping tellen wij meer lege dan gevulde plaatsen. In restaurants, café’s, in steden en dorpen is het geen enkel probleem een parkeerplaats te vinden, staan nergens rijen, botsen we niet tegen mede bezoekers in een museum aan, lopen we niet in drommen ons hart op te halen aan de overdaad aan kleuren in de gebrandschilderde ramen van kerken.

Hoe kan het hier zo stil zijn? Is het een gevolg van de crisis? Of is het een impopulair gebied? Weet niemand waar de Bourgogne ligt?
Het viel ons bij vertrek van huis al op dat op de vraag ’waar gaan jullie heen?’ wij bij het antwoord ‘Bourgogne’, al veel opgetrokken wenkbrauwen zagen. ‘Waar is dat?’

Ik zou willen dat ik je de stilte van de Bourgogne in het hoogseizoen kon laten horen. Ik zou willen dat er één foto uit de grote stapel de totale ervaring Bourgogne zou tonen. Maar aan de andere kant, misschien ook niet. Het zou wel eens kunnen zijn dat iedereen dan van plan is om te komen.

Schrijver: Pauline van Munster, 11 augustus 2009


Geplaatst in de categorie: vakantie

4.0 met 6 stemmen 285



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)