Sportief rijden

In de kantoortuin of op verjaardagen hoor je er regelmatig over. Als je het niet doet ben je braaf, nee erger, saai. Je telt niet mee. En wie wil er nu niet, zeker op kantoren of op verjaardagen, lekker in de groep liggen. Dus rijd je sportief, dat wil zeggen zo’n 70 kilometer per uur in de bebouwde kom. Tenminste als er geen politie in de buurt is. Zien we die wel dan waarschuwen we toch even. Sportieve rijders onder elkaar doen dat loyaal. Even seinen met je lichten naar de tegenliggers en …als bij toverslag rijdt iedereen keurig 50.

Nee, neem dan Kees van de boekhouding. Die houdt zich altijd keurig aan de maximumsnelheid. Wat een slome, saaie donder is dat!
Is dat niet gevaarlijk, dat sportief rijden? Die verkeersregels zijn er toch niet voor niets?
Ach, joh, je kijkt toch wel uit. Door sportief rijden blijf je juist scherp.

Maar de ouderen dan, die moeten toch kunnen oversteken? En de kinderen op de weg - de scholen beginnen nu toch weer?
Nou, niet zo overdrijven hoor. Een sprintje naar de andere kant van de straat houdt zo’n oudje juist fit. En begin niet over schoolkinderen. Als er één groep is die zich niet aan de regels houdt… Nee, het zijn juist die slome duikelaars die een gevaar op de weg zijn.
Jij niet natuurlijk, bovendien rijd je bmw, dus wil je ook genieten van die power onder je duurbetaalde motorkap.

Regelmatig passeer ik de plek. Er liggen twee teddybeertjes, en bloemen, hoogstens enkele dagen oud. 10 jaar geleden reed daar iemand erg sportief op een weg waar je 50 mag. Hij knalde op de achterkant van een voor een stoplicht wachtende kleine auto. Achterin zaten twee kleuters. De kleine auto kreukelde in elkaar en beide kinderen stierven op de achterbank. Hun moeder zat achter het stuur van de kleine auto. Ze leeft nog maar haar leven is gebroken. Het lot strafte haar zwaar. Haar enige troost is de herinnering aan die twee leuke, lachende kleuters. En de gang enkele keren per week naar die plek. Ze legt er verse bloemetjes neer.

Ook de sportieve bestuurder van de achter op botsende auto overleefde. En ook zijn leven brak. De rechter strafte hem wel, maar dat was eigenlijk niet nodig. Want ook nu, zoveel jaren na zijn straf, denkt hij dagelijks terug aan toen.
Kon hij het maar overdoen. Niet meer die bocht door scheuren. Die ene vraag kwelt zijn geweten voortdurend: waarom reed ik zo hard? Eén ding kan hij wel en dat doet hij dan ook. Sinds die zwarte dag zal hij nooit meer sportief rijden.

Hardrijden Bermmonum Bermmonument Verkeersslachtoffers

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 11 stemmen 457