Hoe erg was die zomer
De eerste bulldozers reden deze zomer op een eiland rond in de Noordzee dat moet uitgroeien tot Maasvlakte 2(MV2). 2000 hectare, 250 keer De Kuip. Er wordt 240 miljoen kubieke meter zand voor uit zee gezogen De trein dendert zonder discussie (laat staan parlementaire besluitvorming) door.
En dat bij alle verandering in zee, inzicht, klimaat, kennis en keuzegedrag sinds 1997. Aan Haagse stranden werden deze zomer honderden mensen uit zee gered wegens niet te betomen stromingen. Bij nota bene zuidwesten wind - dat hadden we vroeger alleen bij oostenwind. Om maar eens iets te noemen. Waarbij los van de crisis nu ook grote onzekerheid blijkt te bestaan over kosten en baten en de noodzaak voor de haven. Van MV2.
Hoe gemuilkorfd zijn onze vertegenwoordigende instellingen? Waar is de leeuw van Anne Vondeling gebleven? Hoogst dubieus en ergerlijk erg.
Breek me de bek niet open over de kwestie Westerschelde. Een breed geroemd verdrag plots aan de laars gelapt. Waarom? De Zeeuwen zouden uitpoldering niet kunnen aanzien. Balkenende nam deze zomer het voortouw. Kordaat vertoon naar vroegere maatjes? Niemand durft blijkbaar tegen de onaantastbare Zeeuw in te gaan. Men hoort hooguit wat binnensmonds mompelen in Den Haag. Ook door zogenaamd verantwoordelijke ministers.
Onrechtmatig en volstrekt onfatsoenlijk: met je volle verstand een verdrag tekenen en dan stilletjes gewoon niet uitvoeren.
Zonder ook maar één nieuwe ontwikkeling te noemen om de verdragsinhoud bespreekbaar te maken. Sterker, er wordt helemaal niet in het openbaar eenzijdig opnieuw beslist. Er wordt gewoon niet uitgevoerd. Gezichtsverlies doet er allang niet meer toe. Om van te huilen.
Waar zijn onze normen en waarden?
Uitstel en alternatieven zijn een gepasseerd station! De Belgen worden nu bedonderd namens ons en een uitgekiend en uigebalanceerd contract met vrinden wordt niet nageleefd. Het kost de schatkist ook nog een vermogen. Uit angst voor de Zeeuw?
Fatsoen moet je doen zei hij. Die man is pas erg.
Wat in stilte voorbij kwam was de oververhitting van bejaardenhuizen en complete wijken. De Mr. Koel-verkiezing door SBD voor dakdekkers na april 2009, een van de warmste maanden in honderd jaar, was al een Arbo-signaal. Maar wat we zagen, geen noodplannen voor hittegolven van de rijksoverheid. Terwijl ons land in 2007 met 1000 doden door hittegolven al op plaats 4 in de VN-Toptien Natuurrampen stond.
Waar bleven deze zomer de rampen coördinerende bewindspersonen? Hoe rampzalig moet het worden voor Den Haag wakker wordt? Het KNMI trok er tien jaar geleden al voor aan de bel. Er is zelfs nog geen centraal meldpunt voor hittepatiënten binnen instellingen en tehuizen. Minister Ab Klink houdt dit voor een ramp die zich na schoning van sterftecijfers pas laat kennen.
Ook erg waren de bomen. Het journaal bracht een stenen wijk bijna vlammend zo oververhit in beeld met jonge aanplant. Hoge bomen worden overal gekapt voor ze nog hoog komen. Nergens wordt hun evidente belang door groei in omvang en hoogte voor hitteafweer en klimaatbeheersing binnen bebouwing tot beleid vertaald! Die kapsmoezen komen me de neus uit.
Te erg voor woorden – zeg zelf.
Amsterdam bij het Europaplein tussen Station RAI en Zuidelijke Wandelweg oftewel Kop van de Rivierenbuurt was jarenlang een niemandsgebied. Op de fiets moest je over een rommelige parkeerplaats met bergen ravijnen en dalen tussen gigantische trucks uit zien te komen. Rechtdoor kon niet meer, achter grote hekken zag je de kaalslag en er groeide nieuw gras. Een meertje ontstond spontaan.
Oh wat was het donker, straatverlichting was er niet. Om via een omweg en een regelmatig verplaatst haastig overgangspaadje door te steken. Naar het licht van het bewoonde leven. Wat een ellende. Vrouwen zag je er al helemaal niet na zonsondergang en mannen hoofdzakelijk met terreinfietsen. Of naast hun fiets blauwbekkend aan de rand van het bestaan in storm en stortregens. Wegdek was verdwenen voor de toekomst. Van de Noord-Zuidlijn de Zuidas en de vertraagde opleveringen.
Tot deze zomer Circus Renz kwam. Eensklaps verschenen platte fietspaden zonder flesscherven, resten puin en plastics. Er liepen mannen met ophaalkarretjes. De hekken werden geruimd de zon scheen. De tenten konden opgezet en nu kan plots weer recht toe recht aan onder lantarens gefietst worden. De wondere wegen der stadsplanners voorbij gestreefd.
Echt erg dat daar een heel circus voor nodig is.
In Den Haag liep ik op de Spuistraat te zingen 'Vindt u het ook zo énig in Den Haag'. Het schone lied van Paul van Wely. Kwamen drommen mensen de straat opstuiven. Uit winkels. Na mijn oor te luister te hebben gelegd werd het duidelijk. Ze vluchtten voor de muizen.
In de binnenstad van Den Haag raakten de winkeliers deze zomer de wanhoop voorbij. Het krioelde van de muizen. Één keer vuilnis per week ophalen was te weinig, klaagden de winkeliers. Volle vuilniszakken moesten binnen worden bewaard. De gemeente liet weten dat klachten en wensen in goede orde waren ontvangen. Voor behandeling na de zomer.
Logisch toch - het is echt heel bizonder als de afdelingen ontvangst en verzending winkelbedrijf binnenstadpromotie dierenbescherming vuilophaal onroerend goed en muizengif tegelijk in vakantietijd bemenst zijn.
Niet echt erg toch? Een muis hoort erbij. In Den Haag.
Geplaatst in de categorie: jaargetijden
Projecten denderen d
334
Geef je reactie op deze inzending:
gewaarschuwd.